Übersetzungen zu „cognomine“

cognomen (Substantiv): cognominis, n.; Beiname; Familienname; Zuname; Spitzname; Ablativ Singular, Neutrum; Dativ Singular, Neutrum; Lokativ Singular, Neutrum; agnomen
cognominis (Adjektiv): cognominis, cognominis, cognomine; cognominis, cognominis, cognominis; gleichnamig; mit gleichem Namen; den Beinamen tragend; Positiv, Ablativ Singular; Positiv, Nominativ Singular, Neutrum; Positiv, Vokativ Singular, Neutrum; Positiv, Akkusativ Singular, Neutrum

Lateinische Textstellen zu „cognomine“

Livius: mugillanus et in cognomine erratum sit
Horaz: mimnermus et optiuo cognomine crescit
Marcus Tullius Cicero: panhormitanus phimes cognomine homo inlustris
Cicero: panhormitanus phimes cognomine homo inlustris
Titus Livius: graeci ut cognomine a ceteris regibus
Livius: graeci ut cognomine a ceteris regibus
Livius: fuit dignus tanto cognomine uel si nouum
Titus Livius: fuit dignus tanto cognomine uel si nouum
Titus Livius: vibellius erat cognomine taurea
Livius: vibellius erat cognomine taurea
Sueton: sed de cognomine intercessit augustus
Vergil: urbem argyripam patriae cognomine gentis uictor gargani
Vergil: tristi gaudet cognomine terra
Titus Livius: centenius fuit cognomine paenula insignis
Livius: centenius fuit cognomine paenula insignis
Cicero: quidam climachias cognomine homo sane
Marcus Tullius Cicero: quidam climachias cognomine homo sane
Cicero: crassus cum cognomine dives tum copiis
Justinian I.: in nomine cognomine praenomine legatarii
Sueton: omnes in eodem cognomine
Livius: ceterum ex maximi cognomine ortum errorem haud
Livius: erat haedum populares cognomine appellabant pacis
Titus Livius: haedum populares cognomine appellabant pacis
Titus Livius: ceterum ex maximi cognomine ortum errorem haud
Vergil: et laetam cognomine gentem hortor amare
Justinian I.: nomine praenomine seu cognomine testator erravit nec
Ovid: quae me cognomine divae grata meae
Titus Livius: prope caelestem cognomine certe capitolino iovi
Livius: prope caelestem cognomine certe capitolino ioui
Vergil: dicuntur geminae pestes cognomine dirae quas
Vergil: immanisque gela fluuii cognomine dicta
Vergil: et arentem xanthi cognomine riuum agnosco
Vergil: qui chaonios cognomine campos chaoniamque omnem
Cicero: est popilius cognomine
Marcus Tullius Cicero: est popilius cognomine
Vergil: hesperiam grai cognomine dicunt terra
Vergil: hesperiam grai cognomine dicunt terra
Sueton: duos triumphos germanici cognomine assumpto septembrem mensem
Sueton: aureis et marciani cognomine ornatus ac iam
Sueton: tortorem quo cognomine is deus quadam
Sueton: huius filium cognomine sabinus expers
Titus Livius: mugillanus et in cognomine erratum sit
Vergil: post itali fluuium cognomine thybrim diximus
Sueton: mensem e suo cognomine nuncupavit magis quam
Marcus Tullius Cicero: crassus cum cognomine dives tum copiis
Ammianus: illum imitatus protea cognomine philosophum clarum
Sueton: titus cognomine paterno amor
Sueton: vocare perseveraverunt cognomine unius e regibus
Vergil: fratris tiburti dictam cognomine gentem catillusque
Sueton: praeponentes nomine atque cognomine utque uulgo

Übersetzungen zu „cognomine“

Lateinische Textstellen zu „cognomine“

Alternative Quellen