- Cumque iam humanitate commotos misericordia fletuum adfectos
- At tunc sic tacitus mecum: en fides,
- Ego quidem pro hospitis salute et homicida
- Inter haec quaedam mulier per medium theatrum
- Certe parvuli huius in primis annis destituti
- Post haec magistratus qui nutu maior adsurgit
- Nec enim veri simile est hominem solitarium
- Nam et qui comitabatur eum puer clanculo
- Nec mora, cum ritu graeciensi ignis et
- Augetur oppido immo duplicatur mihi maestitia, quod
- Sed anus illa quae fletibus cuncta turbaverat:
- His dictis adplauditur et ilico me magistratus
- Reluctantem me ac diu rennuentem praecedens facinus
- Evictus tandem necessitate succumbo, et ingratis licet
- Dii boni, quae facies rei.
- Quae fortunarum mearum repentina mutatio.
- Quamquam enim iam in peculio proserpinae et
- Nam cadavera illa iugulatorum hominum erant tres
- Tunc ille quorundam astu paulisper cohibitus risus
- Hi gaudii nimietate graculari, illi dolorem ventris
- Et certe laetitia delibuti meque respectantes cuncti
- At ego, ut primum illam laciniam prenderam,
- Nec prius ab inferis demersi quam milon
- Nec tamen indignationem iniuriae, quae inhaeserat altius
- Ecce ilico etiam ipsi magistratus cum suis
- Ac ne istud quod vehementer ingemescis contumeliae
- Omnem itaque de tuo pectore praesentem tristitudinem
- Nam lusus iste, quem publice gratissimo deo
- Iste deus auctorem et actorem suum propitius
- At tibi civitas omnis pro ista gratia
- Ad haec dicta sermonis refero: tibi quidem,
- Sic pudenter allocutus et paulisper hilaro vultu
- Et ecce quidam intro currens famulus: rogat
- Ad haec ego formidans et procul perhorrescens
- Hospes enim meus milon per hodierni diei
- Haec adhuc me loquente manu firmiter iniecta
- At ego vitans oculos omnium et quem
- Nec qui laverim, qui terserim, qui domum
- Raptim denique paupertina milonis cenula perfunctus, causatusque
- Cunctanter ac timide denique sermone prolato: ego
[1] [2] [3] [4] [5]