Lateinische Textstellen zu „nominatim“

Justinian I.: natos vel postumos nominatim non exheredaverit
Justinian I.: sexus personae vel nominatim vel inter
Livius: est et nominatim magnesiam ad sipylum
Titus Livius: est et nominatim magnesiam ad sipylum
Livius: claudium nominatim se inter aerarios
Titus Livius: escendunt citant nominatim iuniores
Livius: escendunt citant nominatim iuniores
Justinian I.: qui domini horreorum nominatim etiam custodiam repromiserunt
Justinian I.: agrum pluribus relictum nominatim animadvertimus et cautum
Cicero: de quo nihil nominatim erat decretum
Justinian I.: quia placebat nominatim servos liberari
Titus Livius: tribunal citari nominatim unum ex iis
Livius: tribunal citari nominatim unum ex iis
Justinian I.: lucri et damni nominatim convenerit aequales
Livius: loco citati milites nominatim apud tribunos militum
Livius: ortus referret nominatim de iis
Livius: idem nominatim adiectum scribit ne
Titus Livius: ortus referret nominatim de iis
Justinian I.: instituat vel exheredem nominatim faciat
Titus Livius: idem nominatim adiectum scribit ne
Sueton: dominationem nonnulli nominatim regnum hieroslymorum
Justinian I.: nisi aliud nominatim inter contrahentes convenit
Justinian I.: a tabulario civitatis nominatim breves accipiant debitorum
Titus Livius: et ipsos nominatim iuvenes pari
Livius: et ipsos nominatim iuuenes pari
Livius: tendentes consonante clamore nominatim quinctium orare
Titus Livius: tendentes consonante clamore nominatim quinctium orare
Justinian I.: manumissoris non nominatim exheredati facti
Justinian I.: a patre neque nominatim exheredatus est
Justinian I.: autem impuberi aut nominatim veluti titius
Ammianus: qui appellans plerosque nominatim quos stabili
Justinian I.: sed nec nominatim eas personas exheredare
Livius: decem legatorum ciuitates nominatim pronuntiabantur
Marcus Tullius Cicero: quem uellet ciuium nominatim aut indicta causa
Tacitus: priscus eligi nominatim a magistratibus iuratis
Titus Livius: legatorum in ciuitates nominatim pronuntiabantur
Sueton: quidem sedentis ac nominatim singulos nullo submonente
Livius: fuit quos nominatim depoposcerat ipsi
Tacitus: caerimonias temperavit nominatim arguens insolentiam sententiae
Titus Livius: loco citati milites nominatim apud tribunos militum
Titus Livius: fuit quos nominatim depoposcerat ipsi
Cicero: qui in custodiam nominatim dati sunt
Justinian I.: non quia nominatim ea lege de
Marcus Tullius Cicero: qui in custodiam nominatim dati sunt
Tacitus: fato perfunctos ne nominatim tradam maioribus
Livius: erant eos nominatim euocari placuit
Justinian I.: eorum iussu aut nominatim cui eorum stipulatus
Livius: uerteretur hannibal nominatim interrogatus sententiam in
Titus Livius: uerteretur hannibal nominatim interrogatus sententiam in
Justinian I.: revocari nisi nominatim etiam de praeterito

Übersetzungen zu „nominatim“

Lateinische Textstellen zu „nominatim“

Alternative Quellen