- Ergo animus sive aegrescit, mortalia signa mittit,
- Usque adeo falsae rationi vera videtur res
- Denique saepe hominem paulatim cernimus ire et
- Scinditur atque animae haec quoniam natura nec
- Quod si forte putas ipsam se posse
- Quin etiam si iam libeat concedere falsum
- Et quoniam mens est hominis pars una
- Denique corporis atque animi vivata potestas inter
- Scilicet avolsus radicibus ut nequit ullam dispicere
- Ni mirum quia per venas et viscera
- Quare etiam atque etiam resoluto corporis omni
- Denique cum corpus nequeat perferre animai discidium,
- Multimodis ut noscere possis dispertitam animae naturam
- Quin etiam finis dum vitae vertitur intra,
- Quod genus est, animo male factum cum
- Et haec ipso cum corpore conlabefiunt, ut
- Quid dubitas tandem quin extra prodita corpus
- Nec sibi enim quisquam moriens sentire videtur
- Quod si inmortalis nostra foret mens, non
- Denique cur animi numquam mens consiliumque gignitur
- Usque adeo sequitur res rem, neque flamma
- Praeterea si inmortalis natura animaist et sentire
- Nec ratione alia nosmet proponere nobis possumus
- Pictores itaque et scriptorum saecla priora sic
- At neque sorsum oculi neque nares nec
- Et quoniam toto sentimus corpore inesse vitalem
- At quod scinditur et partis discedit in
- Falciferos memorant currus abscidere membra saepe ita
- Inde alius conatur adempto surgere crure, cum
- Et caput abscisum calido viventeque trunco servat
- Quin etiam tibi si, lingua vibrante, minanti
- Omnibus esse igitur totas dicemus in illis
- At ea ratione sequetur unam animantem animas
- Ergo divisast ea quae fuit una simul
- Praeterea si inmortalis natura animai constat et
- Nam si tanto operest animi mutata potestas,
- Praeterea si iam perfecto corpore nobis inferri
- Quare etiam atque etiam neque originis esse
- Ut cibus, in membra atque artus cum
- Quapropter neque natali privata videtur esse die
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7]
