- Nec multis interiectis diebus longe peioribus me
- Ligno enim quod gerebam in proximam casulam
- Videtis istum pigrum tardissimumque et nimis asinum.
- Me post cetera flagitia nunc novis periculis
- Vt quemque enim viatorem prospexerit, sive illa
- Nam imaginem etiam savii mentiendo ore improbo
- Quae res nobis non mediocris lites atque
- Nunc etiam visa quadam honesta iuvene, ligno
- Quod nisi ploratu questuque femineo conclamatum viatorum
- Talibus mendaciis admiscendo sermones alios, qui meum
- Denique unus ex illis: quin igitur publicum
- Heus tu, puer, ait obtruncato protinus eo
- Nam corium adfirmavit cineris inspersum dominis referemus
- Sublata cunctatione accusator ille meus noxius, ipse
- Sed quidam de coetu illo rusticorum: nefas.
- Ait tam bellum asinum sic enecare et
- Multos ego scio non modo asinos inertes,
- Denique nisi vobis suadeo nolentibus, possum spatio
- Tali sententia mediis orci manibus extractus set
- Inedita denique vel praecipiti ruina memet ipse
- Dumque in ista necis meae decunctor electione,
- Et ecce de proximo specu vastum attollens
- Quam simul conspexi, pavidus et repentina facies
- Tunc quidam viator solitarium vagumque me respiciens
- Nec invitus ego cursui me commodabam relinquens
- Ceterum plagis non magnopere commovebar quippe consuetus
- Sed illa fortuna meis casibus pervicax tam
- Pastores enim mei perditam sibi requirentes vacculam
- Sed audacia valida resistens ille fidem hominum
- Ain, te nos tractamus inciviliter, qui nostrum
- Quin potius effaris ubi puerum eiusdem agasonem,
- Et illico detractus ad terram pugnisque pulsatus
- Atque unitam ipse asinum, inquit quem numquam
- Sic adseverans nihil quicquam promovebat.
- Nam collo constrictum reductum eum pastores molesti
- Nec uspiam ruris reperitur ille, sed plane
- Quam rem procul dubio sentiebam ego illius
- Sed, quod solum poteram, tacitus licet serae
- Et cadaver quidem disiectis partibus tandem totum
- Interim dum puerum illum parentes sui plangoribus
[1] [2] [3] [4] [5]