- Nec tamen, quamvis publica potitus libertate, salutem
- Quippe cuncti canes de proximo angiportu satis
- Miserum funestumque spectamen aspexi, thrasyleonem nostrum catervis
- Denique tanti doloris impatiens populi circumfluentis turbelis
- Nec tamen nostri sermonis artes infelicissimo profuerunt
- Enimuero thrasyleon egregium decus nostrae factionis tandem
- Tanto tamen terrore tantaque formidine coetum illum
- Sic etiam thrasyleon nobis perivit, sed a
- Confestim itaque constrictis sarcinis illis, quas nobis
- Sic onere vecturae simul et asperitate viae
- Post istum sermonis terminum poculis aureis memoriae
- Enim nobis anus illa recens ordeum adfatim
- Ego vero, numquam alias hordeum crudum sed
- Et ecce nocte promota latrones expergiti castra
- Nec me tamen instanter fortiter manducantem vel
- Et quamquam prius, cum essem lucius, unico
- Huic me operi attonitum clara lux oppressit.
- Tandem itaque asinali verecundia ductus, aegerrime tamen
- Nec mora, cum latrones ultra modum anxii
- Eam simul intra speluncam ducunt verbisque quae
- Parentes autem tui de tanto suarum divitiarum
- His et his similibus blateratis necquicquam dolor
- Quae inter genua sua deposito capite sine
- At illi intro vocatae anui praecipiunt adsidens
- Nec tamen puella quivit ullis aniculae sermonibus
- Ac sic: a ego inquit misera tali
- Lamentata sic et animi dolore et faucium
- At commodum coniverat nec diu, cum repente
- Laqueus aut gladius aut certe praecipitium procul
- Ad haec anus iratior dicere eam saeviore
- Nimirum inquit tanto compendio tuae redemptionis defraudare
- Quod si pergis ulterius, iam faxo lacrimis
- Tali puella sermone deterrita manusque eius exosculata:
- Nec enim, ut reor, aevo longiore maturae
- Specta denique scaenam meae calamitatis.
- Speciosus adulescens inter suos principalis, quem filium
- Domus tota lauris obsita taedis lucida constrepebat
- Tunc me gremio suo mater infelix tolerans
- Non caedi non rapinae manus adferunt, sed
- Nec ullo de familiaribus nostris repugnante ac
[1] [2] [3] [4] [5] [6]