Übersetzungen zu „placere“

placere (Verb): placere, placeo, placui, placitus; gefallen; belieben; zusagen; Infinitiv, Präsens, Aktiv; 2. Person Singular, Indikativ, Präsens, Passiv; 2. Person Singular, Imperativ, Präsens, Passiv; addico, delectare
placare (Verb): placare, placo, placavi, placatus; versöhnen; beruhigen; besänftigen; glätten; 2. Person Singular, Konjunktiv, Präsens, Passiv; piare, sedare, mollire, mitigare, polire

Lateinische Textstellen zu „placere“

Cicero: iudicium nullum fieri placere et
Marcus Tullius Cicero: iudicium nullum fieri placere et
Titus Livius: nulli ea placere sententia
Livius: quas ob res placere senatui m
Livius: libertinos omnis censeri placere
Livius: eas quoque enim placere liberas esse
Ovid: finge placere mihi scelus
Livius: igitur peregit nullum placere senatus consultum fieri
Seneca Minor: quis enim placere populo potest cui
Titus Livius: igitur peregit nullum placere senatus consultum fieri
Livius: uiuere non placere nomen periculosum
Titus Livius: vivere non placere nomen periculosum
Marcus Tullius Cicero: marcvs requiri placere terminos quos socrates
Cicero: marcvs requiri placere terminos quos socrates
Seneca Minor: aliquem eo sibi placere quod ipse non
Livius: romam reuertisset placere ad collegium pontificum
Plinius Minor: credam cetera tibi placere si quaedam
Plinius Minor: scribunt qualia placere viderint scribent
Titus Livius: libertinos omnis censeri placere
Livius: cetera classe placere praedatum in africam
Cicero: ante dixi placere nullo modo potest
Marcus Tullius Cicero: ante dixi placere nullo modo potest
Titus Livius: sine patricio magistratu placere rem publicam opprimi
Livius: sine patricio magistratu placere rem publicam opprimi
Seneca Minor: propositum habent populo placere philosophia adoretur
Marcus Tullius Cicero: illum non putem placere oportere qui tanto
Seneca Minor: perdidit sibi placere
Livius: ex his placere alterum aduersus gallos
Cicero: illum non putem placere oportere qui tanto
Titus Livius: ex his placere alterum aduersus gallos
Cicero: intellegens negare sibi placere quod senatus
Marcus Tullius Cicero: intellegens negare sibi placere quod senatus
Tacitus: egregiis modum libertatis placere
Livius: id frumentum portari placere
Seneca Minor: videris orationem corruptam placere ibi mores
Livius: claudium praetorem placere in eam regionem
Titus Livius: id frumentum portari placere
Livius: excusaretur sibi placere accipi eam causam
Gaius Iulius Caesar: publicae et ipsis placere oportere si
Caesar: publicae et ipsis placere oportere si
Sueton: tiberium nepotem tuum placere mihi declamantern potuisse
Livius: placere enim sibi defectionem
Cicero: hic ordo sibi placere decreverit te ire
Sallust: tum idem hiempsal placere sibi respondit
Livius: cognita pronuntiarunt legati placere deduci praesidia macedonum
Titus Livius: cognita pronuntiarunt legati placere deduci praesidia macedonum
Marcus Tullius Cicero: hic ordo sibi placere decreverit te ire
Titus Livius: placere enim sibi defectionem
Titus Livius: tribunos plebei non placere causas militares cognoscere
Livius: scriberet senatui placere quaestionem de expilatis

Übersetzungen zu „placere“

Lateinische Textstellen zu „placere“

Alternative Quellen