Übersetzungen  ›  Juvenal  ›  Saturae (XIII) (2)

• Nempe quod haec illis natura est omnibus
• Ad subitas thracum uolucres nubemque sonoram pygmaeus
• Si uideas hoc gentibus in nostris, risu
• Nullane peiuri capitis fraudisque nefandae poena erit.
• Abreptum crede hunc grauiore catena protinus et
• Necari arbitrio: manet illa tamen iactura nec
• At uindicta bonum uita iucundius ipsa.
• Nempe hoc indocti, quorum praecordia nullis interdum
• Quantulacumque adeo est occasio sufficit irae.
• Chrysippus non dicet idem nec mite thaletis
• Plurima felix paulatim uitia atque errores exuit,
• Quippe minuti semper et infirmi est animi
• Continuo sic collige, quod uindicta nemo magis
• Cur tamen hos tu euasisse putes, quos
• Poena autem uehemens ac multo saeuior illis
• Spartano cuidam respondit pythia uates haut inpunitum
• Quaerebat enim quae numinis esset mens et
• Reddidit ergo metu, non moribus, et tamen
• Has patitur poenas peccandi sola uoluntas.
• Nam scelus intra se tacitum qui cogitat
• Cedo si conata peregit.
• Perpetua anxietas nec mensae tempore cessat faucibus
• Nocte breuem si forte indulsit cura soporem
• Hi sunt qui trepidant et ad omnia
• Illa nihil nocuit, cura grauiore timetur proxima
• Praeterea lateris uigili cum febre dolorem si
• Pecudem spondere sacello balantem et laribus cristam
• Uel quae non dignior hostia uita.
• Mobilis et uaria est ferme natura malorum.
• Cum scelus admittunt, superest constantia; quod fas
• Tamen ad mores natura recurrit damnatos fixa
• Nam quis peccandi finem posuit sibi.
• Quando recepit eiectum semel attrita de fronte
• Quisnam hominum est quem tu contentum uideris
• Dabit in laqueum uestigia noster perfidus et
• Poena gaudebis amara nominis inuisi tandemque fatebere

Seite: [1] [2]