- Plinius octavio rufo suo s.
- Vide in quo me fastigio collocaris, cum
- Nam ego quoque simili nutu ac renutu
- Etenim, sicut fas est mihi, praesertim te
- Tenebo ergo hoc temperamentum, ut ex duobus,
- Neque enim tantopere mihi considerandum est, quid
- Me circa idus octobris spero romae futurum,
- Cur enim non usquequaque homericis versibus agam
- Quatenus tu me tuis agere non pateris,
- Paene praeterii, quod minime praetereundum fuit, accepisse
- Plinius pompeio saturnino suo s.
- Peropportune mihi redditae sunt litterae tuae quibus
- Addidisti ergo calcaria sponte currenti, pariterque et
- Nam nec me timide uti decet eo
- Non est tamen quod ab homine desidioso
- Petiturus sum enim ut rursus vaces sermoni
- Memini quidem te iam quaedam adnotasse, sed
- Erit enim et post emendationem liberum nobis
- Quin immo fortasse hanc ipsam cunctationem nostram
- Quamquam huius cunctationis meae causae non tam
- Onerabit hoc modestiam nostram, etiamsi stilus ipse
- Anceps hic et lubricus locus est, etiam
- Etenim si alienae quoque laudes parum aequis
- Nam cum ipsi honestati tum aliquanto magis
- Qua ex causa saepe ipse mecum, nobisne
- Ut nobis, admonet illud, quod pleraque quae
- Ac, ne longius exempla repetamus, quid utilius
- Per hoc enim assequebamur, primum ut honestis
- Nascebatur ex his exercitatio quaedam contemnendae pecuniae.
- Nam cum omnes homines ad custodiam eius
- Accedebat his causis, quod non ludos aut
- Oculorum porro et aurium voluptates adeo non
- Nam si medici salubres sed voluptate carentes
- Praesertim cum enitendum haberemus, ut quod parentibus
- Sed ut tunc communibus magis commodis quam
- Praeterea meminimus quanto maiore animo honestatis fructus
- Sequi enim gloria, non appeti debet, nec,
- Ii vero, qui benefacta sua verbis adornant,
- Sic quod magnificum referente alio fuisset, ipso
- Ita si silenda feceris, factum ipsum, si
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [10]
