- Nihil est quod verearis ne sit hoc
- Proinde nimiam istam verecundiam pone, teque quid
- Illi tam iucundum quod ego, quam mihi
- Sua cuique ratio recitandi; mihi quod saepe
- Quo magis miror, quod scribis fuisse quosdam
- A quibus libenter requisierim, cur concedant si
- At horum recitatio usu iam recepta est.
- Num ergo culpandus est ille qui coepit.
- Quamquam orationes quoque et nostri quidam et
- Supervacuum tamen est recitare quae dixeris.
- Etiam, si eadem omnia, si isdem omnibus,
- Sed difficile est ut oratio dum recitatur
- Iam hoc ad laborem recitantis pertinet, non
- Nec vero ego dum recito laudari, sed
- Itaque nullum emendandi genus omitto.
- Ac primum quae scripsi mecum ipse pertracto;
- Optime autem reverentia pudor metus iudicant, idque
- Nonne cum surgis ad agendum, tunc maxime
- Utique si latior scaena et corona diffusior;
- Nonne si prima quaeque improbari putas, debilitaris
- Opinor, quia in numero ipso est quoddam
- Itaque pomponius secundus hic scriptor tragoediarum, si
- Tantum ille populo dabat; recte an secus,
- Ego enim non populum advocare sed certos
- Cicero de stilo, ego de metu sentio:
- Hoc ipsum quod nos recitaturos cogitamus emendat;
- Proinde non paenitet me consuetudinis meae quam
- Nihil enim curae meae satis est.
- Cogito quam sit magnum dare aliquid in
- Deliberas mecum quemadmodum pecunia, quam municipibus nostris
- Honesta consultatio, non expedita sententia.
- Numeres rei publicae summam: verendum est ne
- Des agros: ut publici neglegentur.
- Equidem nihil commodius invenio, quam quod ipse
- Nam pro quingentis milibus nummum, quae in
- Per hoc enim et rei publicae sors
- Nec ignoro me plus aliquanto quam donasse
- Sed oportet privatis utilitatibus publicas, mortalibus aeternas
- Contraxit hanc dum assidet iuniae virgini, sponte
- Nam virgines, cum vi morbi atrio vestae
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10]
