- Instituenti mihi, quinte frater, eum sermonem referre
- Nam illud immortalitate dignum ingenium, illa humanitas,
- Vt enim romam rediit extremo ludorum scaenicorum
- Hic, ut saepe inter homines sapientissimos constare
- Deploravit enim casum atque orbitatem senatus, cuius
- Hic cum homini et vehementi et diserto
- Quo quidem ipso in loco multa a
- An tu, cum omnem auctoritatem universi ordinis
- Non tibi illa sunt caedenda, si l·
- Permulta tum vehementissima contentione animi, ingeni, virium
- Illa tamquam cycnea fuit divini hominis vox
- O fallacem hominum spem fragilemque fortunam et
- Nam quam diu crassi fuit ambitionis labore
- Fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, grave
- Non vidit flagrantem bello italiam, non ardentem
- In qua ipse florentissima multum omnibus gloria
- Et quoniam attigi cogitatione vim varietatemque fortunae,
- Quis enim non iure beatam l· crassi
- Tenemus enim memoria q· catulum, virum omni
- Iam m· antoni in eis ipsis rostris,
- Neque enim propinquum suum, maximi animi virum,
- Ego vero te, crasse, cum vitae flore
- Mihi quidem, quinte frater, et eorum casus,
- Sed quoniam haec iam neque in integro
- Neque enim quisquam nostrum, cum libros platonis
- Nos enim, qui ipsi sermoni non interfuissemus
- Vt igitur ante meridiem discesserunt paulumque requierunt,
- Deinde cum omnes inclinato iam in posmeridianum
- Etsi admonitum venimus te, non flagitatum.
- Tum crassus an me tam impudentem esse
- Quinam igitur inquit ille locus?
- An in media silva placet?
- Est enim is maxime et opacus et
- Sane, inquit crassus etenim est in eo
- Cum placuisset idem ceteris, in silvam venitur
- Tum crassus cum auctoritas atque amicitia vestra
- Nam cum omnis ex re atque verbis
- Ac mihi quidem veteres illi maius quiddam
- Sed si haec maior esse ratio videtur,
- Sed si hoc quoque videtur esse altius,
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [13]
