Neque enim propinquum suum, maximi animi virum, p· crassum, suapte interfectum manu neque conlegae sui, pontificis maximi, sanguine simulacrum vestae respersum esse vidit; cui maerori, qua mente ille in patriam fuit, etiam c· carbonis, inimicissimi hominis, eodem illo die mors fuisset nefaria; non vidit eorum ipsorum, qui tum adulescentes crasso se dicarant, horribilis miserosque casus; ex quibus c· cotta, quem ille florentem reliquerat, paucis diebus post mortem crassi depulsus per invidiam tribunatu non multis ab eo tempore mensibus eiectus est e civitate; sulpicius autem, qui in eadem invidiae flamma fuisset, quibuscum privatus coniunctissime vixerat, hos in tribunatu spoliare instituit omni dignitate; cui quidem ad summam gloriam eloquentiae efflorescenti ferro erepta vita est et poena temeritatis non sine magno rei publicae malo constituta.