- Otium autem quod dicis esse, adsentior; verum
- Vi saepe ex socero meo audivi, cum
- Non audeo dicere de talibus viris, sed
- Sic enim res sese habet, ut, quem
- Itaque illud ego, quod in causa curiana
- Inquam quando ages negotium publicum.
- Tum illud addidi mihi enim liber esse
- In qua permaneo, catule, sententia meque, cum
- Nam, quod addidisti tertium, vos esse eos,
- Lucilius, homo doctus et perurbanus, dicere solebat
- Tum caesar equidem, inquit catule, iam mihi
- Sed cur impedimus antonium, cuius audio esse
- Ego vero inquit crassus neque antonium verbum
- Tum, cum ille dubitaret, quod ad fratrem
- Hic catulus adrisit et simul, praecisa inquit
- Tum omnes oculos in antonium coniecerunt, et
- Sed quia tamen hoc totum, quicquid est,
- Hic postea quam adriserunt, res mihi videtur
- Vt igitur in eius modi re, quae
- Nos vero et valde quidem catulus inquit
- Vt igitur de ipso genere sum confessus,
- Huius rei scientiam si quis volet magnam
- Atque utinam, ut mihi illa videor videre
- Sed de me videro; nunc hoc propono,
- Qui enim cantus moderata oratione dulcior inveniri
- Quod carmen artificiosa verborum conclusione aptius.
- Qui actor imitanda quam orator suscipienda veritate
- Quid autem subtilius quam crebrae acutaeque sententiae.
- Quid admirabilius quam res splendore inlustrata verborum.
- Quid plenius quam omni genere rerum cumulata
- Neque ulla non propria oratoris res est,
- Huius est in dando consilio de maximis
- Quis cohortari ad virtutem ardentius, quis a
- Quis maerorem levare mitius consolando.
- Historia vero testis temporum, lux veritatis, vita
- Nam si qua est ars alia, quae
- Sed si in hac una est ea
- Neque enim si de rusticis rebus agricola
- Tum catulus etsi, inquit antoni, minime impediendus
- Sed perge porro; tibi enim adsentior vestrum
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [21]
