Lucilius, homo doctus et perurbanus, dicere solebat ea, quae scriberet neque se ab indoctissimis neque a doctissimis legi velle, quod alteri nihil intellegerent, alteri plus fortasse quam ipse; de quo etiam scripsit persium non curo legere, hic fuit enim, ut noramus, omnium fere nostrorum hominum doctissimus laelium decumum volo, quem cognovimus virum bonum et non inlitteratum, sed nihil ad persium; sic ego, si iam mihi disputandum sit de his nostris studiis, nolim equidem apud rusticos, sed multo minus apud vos; malo enim non intellegi orationem meam quam reprehendi.