- Et crassus nox te inquit nobis, antoni,
- Tum antonius heri enim inquit hoc mihi
- Sequitur igitur, quoniam nobis est hic, de
- Infinitum mihi videbatur id dicere, in quo
- Certum autem, in quo quid in personis
- Ea mihi videntur aut in lite oranda
- Id enim video poni genus tertium.
- Ita, inquit antonius et in eo quidem
- Sed non omnia, quaecumque loquimur, mihi videntur
- Ex eis enim fontibus, unde ad omnia
- Positis enim eis rebus, quas crassus in
- Ea sunt generis, pecuniae, propinquorum, amicorum, opum,
- Cur igitur dubitas, inquit catulus, facere hoc
- Non enim, si est facilius, eo de
- Quia nolo, inquit, omnia, quae cadunt aliquando
- Nam et testimonium saepe dicendum est ac
- Titium, seditiosum civem et turbulentum; explicavi in
- Num igitur placet, cum de eloquentia praecipias,
- Nihil sane inquit catulus necesse est.
- Quid si, quod saepe summis viris accidit,
- Minime vero, inquit catulus; non enim deerit
- Ergo item inquit illa, quae saepe diserte
- Age vero, inquit antonius qualis oratoris et
- Si, ut graeci scripserunt, summi, inquit catulus;
- Atqui, ne nostros contemnas, inquit antonius, graeci
- Erat enim historia nihil aliud nisi annalium
- Mucium pontificem maximum res omnis singulorum annorum
- Hanc similitudinem scribendi multi secuti sunt, qui
- Paulum se erexit et addidit maiorem historiae
- Xiii est, inquit catulus ut dicis; sed
- Minime mirum, inquit antonius si ista res
- Et post illum thucydides omnis dicendi artificio
- Hunc consecutus est syracosius philistus, qui, cum
- Postea vero ex clarissima quasi rhetoris officina
- Denique etiam a philosophia profectus princeps xenophon,
- Minimus natu horum omnium timaeus, quantum autem
- Haec cum ille dixisset, quid est, inquit
- Caesar; ubi sunt, qui antonium graece negant
- Quam scienter, quam proprie de uno quoque
- Id me hercule inquit catulus admirans illud
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [21]
