Übersetzungen zu "decurrere"

decurrere (Verb): decurro, decurrere, decucurri, decursus V; herablaufen; Infinitiv, Präsens, Aktiv; 2. Person Singular, Indikativ, Futur I, Passiv; 3. Person Plural, Indikativ, Perfekt, Aktiv; 2. Person Singular, Imperativ, Präsens, Passiv; afficio, curare, defluere, meare, percurrere

Lateinische Textstellen zu "decurrere"

Ammianus
- solae ceperunt decurrere iubentur per flumen
Apuleius
- ad auxilium civile decurrere et interposito venerabili
Caesar
- partibus signo dato decurrere lapides gaesaque
Horaz
- saepe occultum uisus decurrere piscis ad hamum
- ad miseras preces decurrere et uotis pacisci
Juvenal
- hoc potius libeat decurrere campo per
- festinat enim decurrere uelox flosculus angustae
Livius
- peditum equitumque et decurrere iubeant armatas
- lustrationis sacro peracto decurrere exercitum et
- et in armis decurrere cogeret simul
- clamorem audisset decurrere ad castra eorum
- erant crebro decurrere milites cogebat ut
- breui circumitu maceriae decurrere ad conficiendum saucium
- illis ut decurrere ex capitolio armatis
- cum ardentibus facibus decurrere ad tiberim
- syracusas ex alto decurrere et romana
- atque inde citatos decurrere hostes uidisset trepidamque
Lukrez
- gaudia sollicitat spatium decurrere amoris
- formam et faciem decurrere rerum et
Ovid
- tutoque mari decurrere quae nunc
- et modico strepitu decurrere vidi at
Seneca Minor
- ullo tuo labore decurrere tamen temperanda
- cetera continua velocitate decurrere scimus quemadmodum
Tacitus
- quisque acceperat decurrere ad litus
- se non illuc decurrere quod promptum
Vergil
- cincti fulgentibus armis decurrere rogos ter
- deiectae uertice caprae decurrere iugis alia
Justinian I.
- praesidio ad hanc decurrere possit inventa
- per suum ius decurrere et liberale iudicium