- Itaque principio anni censuit priusquam quisquam agrariae
- Aspernati patres sunt; questi quoque quidam nimia
- Nullae deinde urbanae factiones fuere; uexabantur incursionibus
- Eo cum exercitu caeso missus in ipsorum
- Aequi se in oppida receperunt murisque se
- At a veiente hoste clades accepta temeritate
- Fabius in tempore subsidio uenisset.
- Ex eo tempore neque pax neque bellum
- Legionibus romanis cedebant in urbem; ubi abductas
- Ita neque omitti tota res nec perfici
- Sed veiens hostis, adsiduus magis quam grauis,
- Tum fabia gens senatum adiit.
- Consul pro gente loquitur: adsiduo magis quam
- Vos alia bella curate, fabios hostes veientibus
- Auctores sumus tutam ibi maiestatem romani nominis
- Nostrum id nobis uelut familiare bellum priuato
- Consul e curia egressus comitante fabiorum agmine,
- Iussi armati postero die ad limen consulis
- Manat tota urbe rumor; fabios ad caelum
- Si sint duae roboris eiusdem in urbe
- Fabii postera die arma capiunt; quo iussi
- Consul paludatus egrediens in uestibulo gentem omnem
- Nunquam exercitus neque minor numero neque clarior
- Sex et trecenti milites, omnes patricii, omnes
- Sequebatur turba propria alia cognatorum sodaliumque, nihil
- Ire fortes, ire felices iubent, inceptis euentus
- Praetereuntibus capitolium arcemque et alia templa, quidquid
- Infelici uia, dextro iano portae carmentalis, profecti
- Is opportunus uisus locus communiendo praesidio.
- Et donec nihil aliud quam in populationibus
- Interuallum deinde haud magnum populationibus fuit, dum
- Aemilio consule adductae cominus cum etruscis dimicant
- Ita fusi retro ad saxa rubra ibi
- Cuius impetratae, ab insita animis leuitate, ante
- Rursus cum fabiis erat veienti populo, sine
- Id primo acerbum indignumque veientibus est uisum;
- Itaque et pecora praedantibus aliquotiens, uelut casu
- Iamque fabii adeo contempserant hostem ut sua
- Haec spes prouexit ut ad conspecta procul
- Et cum improuidi effuso cursu insidias circa
[1] … [16] [17] [18] [19] [20] … [23]
