- Eorumne populorum civis, eorum agrorum alumnos, ex
- Cum mihi tyndaritani illius venit in mentem,
- Quas urbis p· africanus etiam ornandas esse
- En quod tyndaritani libenter praedicent: nos in
- Multum vero haec iis iura profuerunt in
- Vestros quondam nautas contra carthaginem scipio duxit,
- Quid vero?
- Illa segestanorum non solum litteris tradita neque
- Nempe hoc iure fuit, iudices, ut ex
- Cui civitati maiores nostri maximos agros atque
- Quo confugient socii?
- Quem implorabunt?
- Qua spe denique, ut vivere velint, tenebuntur,
- Ad senatumne venient?
- Ut de verre supplicium sumat?
- Non est usitatum, non senatorium.
- Ad populum romanum confugient?
- Facilis est populi causa; legem enim se
- Hic locus igitur est unus quo perfugiant,
- Non argentum, non aurum, non vestem, non
- Patimur enim multos iam annos et silemus,
- Quod eo magis ferre animo aequo et
- In urbe nostra pulcherrima atque ornatissima quod
- At istorum villae sociorum fidelissimorum plurimis et
- Vbi pecunias exterarum nationum esse arbitramini, quae
- Sed haec, ut dico, omnia iam socii
- Ne publice a populo romano spoliarentur officiis
- Itaque res suas neglegunt; pecunias, quo nomine
- Aspicite, aspicite, iudices, squalorem sordisque sociorum!
- Sthenius hic thermitanus cum hoc capillo atque
- Dexo hic, quem videtis, non quae publice
- Hic tam grandis natu eubulida hoc tantum
- Si per l· metellum licitum esset, iudices,
- Faciebant hoc itidem ceteris in civitatibus grandes
- Itaque ad me, iudices, hanc querimoniam praeter
- Hunc ego si metum siciliae damnatione istius
- Quapropter si quem forte inveneris qui hoc
- Nullam tibi obicio fortunam, nihil est quod
- Ego navis inanis fuisse dico, remiges nautasque
- Num tibi insultare in calamitate, num intercludere
[1] … [13] [14] [15] [16] [17] … [21]
