- De malis autem et bonis ab iis
- Haec et tu ita posuisti, et verba
- Quam multa vitiosa!
- Summum enim bonum et malum vagiens puer
- Quoniam, si dis placet, ab epicuro loqui
- Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam
- Nec tamen argumentum hoc epicurus a parvis
- Nec enim haec movere potest appetitum animi,
- At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
- Itaque epicurus semper hoc utitur, ut probet
- Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere
- Bestiarum vero nullum iudicium puto.
- Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen
- Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum
- Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet
- Omne enim animal, simul et ortum est,
- Nam sunt et in animo praecipua quaedam
- In his primis naturalibus voluptas insit necne,
- Nihil vero putare esse praeter voluptatem, non
- Atque ab isto capite fluere necesse est
- Polemoni et iam ante aristoteli ea prima
- Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem,
- Ita tres sunt fines expertes honestatis, unus
- Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis
- Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem
- Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem
- Nihil enim possumus iudicare, nisi quod est
- Quid iudicant sensus?
- Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare
- Aequam igitur pronuntiabit sententiam ratio adhibita primum
- Quarum adeo omnium sententia pronuntiabit primum de
- De vacuitate doloris eadem sententia erit.
- Reicietur etiam carneades, nec ulla de summo
- Ita relinquet duas, de quibus etiam atque
- Aut enim statuet nihil esse bonum nisi
- Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum
- Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
- Quantum enim potero, minuam contentiones omnesque simplices
- Hi non viderunt, ut ad cursum equum,
- Atque haec contra aristippum, qui eam voluptatem
[1] … [4] [5] [6] [7] [8] … [18]
