- Impetu liberavissent, nec c· duelius a· atilius
- M· vero catoni homini ignoto et novo,
- Sed homo demens ut isti putant, cum
- Omitto innumerabilis viros, quorum singuli saluti huic
- Unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis
- Nec vero habere virtutem satis est quasi
- Nihil enim dicitur a philosophis, quod quidem
- Unde enim pietas, aut a quibus religio?
- Unde ius aut gentium aut hoc ipsum
- Unde iustitia fides aequitas?
- Unde pudor continentia fuga turpitudinis adpetentia laudis
- Unde in laboribus et periculis fortitudo?
- Nempe ab iis qui haec disciplinis informata
- Quin etiam xenocraten ferunt, nobilem in primis
- Ergo ille, civis qui id cogit omnis
- Quae est enim istorum oratio tam exquisita,
- Equidem quem ad modum urbes magnas atque
- Et quoniam maxime rapimur ad opes augendas
- His rationibus tam certis tamque inlustribus opponuntur
- Adiunguntur pericula vitae, turpisque ab his formido
- Illo vero se loco copiosos et disertos
- Hinc enim illa et apud graecos exempla,
- Nec vero iam meo nomine abstinent, et
- Quamquam nostri casus plus honoris habuerunt quam
- Sed si aliter ut dixi accidisset, qui
- Cum mihi nihil inproviso nec gravius quam
- Is enim fueram, cui cum liceret aut
- Neque enim hac nos patria lege genuit
- Iam illa, perfugia quae sumunt sibi ad
- Quam ob rem neque sapientis esse accipere
- Illa autem exceptio cui probari tandem potest,
- Quasi vero maior cuiquam necessitas accidere possit
- Consul autem esse qui potui, nisi eum
- Non igitur potestas est ex tempore aut
- Maximeque hoc in hominum doctorum oratione mihi
- Isti enim palam dicere atque in eo
- Quare qui convenit polliceri operam suam rei
- Cum, quod est multo proclivius, nulla necessitate
- Equidem, ut verum esset sua voluntate sapientem
- Haec pluribus a me verbis dicta sunt
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8]
