- Namque ego, catule, dicam enim non reverens
- Quam ob rem, si vos quoque hoc
- Tum crassus, tu vero, inquit antoni, perge,
- Quod enim ornamentum, quae vis, qui animus,
- Qui idem, hoc accusante sulpicio, cum hominem
- Potuit hic locus tam anceps, tam inauditus,
- Quid ego de cn· manli, quid de
- Quid de aliis innumerabilibus?
- In quibus hoc non maxime enituit quod
- Tum catulus ego vero inquit in vobis
- Hic crassus quin tu, inquit antoni, omittis
- Depromam equidem, inquit et quo facilius id
- Meae totius rationis in dicendo et istius
- Harum trium partium prima lenitatem orationis, secunda
- Sed quoniam illa pars, in qua rerum
- Ac tibi sapienter monenti, crasse, libenter adsentiemur,
- Neque enim quotiens verbum aliquod est scribendum
- Sed hi loci ei demum oratori prodesse
- Nam si tu mihi quamvis eruditum hominem
- Ac primum naturam causae videat, quae numquam
- Quid facit causam?
- Quod rei publicae causa, cum ex senatus
- Hoc tolle, causa non erit.
- At id ipsum negat contra leges licuisse
- Veniet igitur in iudicium licueritne ex senatus
- Perspicua sunt haec quidem et in vulgari
- Atque hic illud videndum est, in quo
- Hebes atque impolitum: constituunt enim in partiendis
- Quin etiam in eis ipsis, ubi de
- Atque haec forsitan homini non omnia, quae
- Quae vero, cum de facto non ambigitur,
- Haec ego non eo consilio disputo, ut
- Sed hoc nihil ad me; nullum enim
- Verum hoc, ut dixi, nihil ad me;
- In quo etiam isti nos iuris consulti
- Sed haec crassus aliquando nobis expediet et
- Et quidem inquit catulus haudquaquam id est
- Ergo inquit ista antonius tum a crasso
- Iam id quidem saepe inquit catulus ex
- Nam hercle, inquit antonius si haec vere
[1] … [4] [5] [6] [7] [8] … [19]
