- Invidia volgi quod tribus militibus fortuna publica
- Igitur ut prius in bello pacem, sic
- Fidenates, colonia romana, veientibus sociis consilii adsumptis,
- Cum fidenae aperte descissent, tullus mettio exercituque
- Ubi anienem transiit, ad confluentes conlocat castra.
- Inter eum locum et fidenas veientium exercitus
- Hi et in acie prope flumen tenuere
- Tullus adversus veientem hostem derigit suos, albanos
- Albano non plus animi erat quam fidei.
- Nec manere ergo nec transire aperte ausus
- Consilium erat qua fortuna rem daret, ea
- Miraculo primo esse romanis qui proximi steterant
- Tullus in re trepida duodecim vovit salios
- Equitem clara increpans voce ut hostes exaudirent,
- Id factum magnae parti peditum romanorum conspectum
- Terror ad hostes transit; et audiverant clara
- Itaque ne subito ex collibus decursu albanorum
- Instat tullus fusoque fidenatium cornu in veientem
- Nec illi tulere impetum, sed ab effusa
- Quo postquam fuga inclinavit, alii arma foede
- Non alia ante romana pugna atrocior fuit.
- Tum albanus exercitus, spectator certaminis, deductus in
- Mettius tullo devictos hostes gratulatur; contra tullus
- Quod bene vertat, castra albanos romanis castris
- Ubi inluxit, paratis omnibus ut adsolet, vocari
- Praecones ab extremo orsi primos excivere albanos.
- Hi novitate etiam rei moti ut regem
- Ex composito armata circumdatur romana legio; centurionibus
- Tum ita tullus infit: romani, si unquam
- Dimicatum est enim non magis cum hostibus
- Nam ne vos falsa opinio teneat, iniussu
- Nec ea culpa quam arguo omnium albanorum
- Mettius ille est ductor itineris huius, mettius
- Audeat deinde talia alius, nisi in hunc
- Centuriones armati mettium circumsistunt; rex cetera ut
- Ad haec albana pubes, inermis ab armatis
- Tum tullus metti fufeti inquit, si ipse
- Ut igitur paulo ante animum inter fidenatem
- Exinde duabus admotis quadrigis, in currus earum
- Avertere omnes ab tanta foeditate spectaculi oculos.
[1] … [8] [9] [10] [11] [12] … [20]
