- Saepe enim audivi poetam bonum neminem, id
- Qua re nolite existimare me ipsum, qui
- Sensi equidem tum magno opere moveri iudices,
- Cum c· marius maerorem orationis meae praesens
- Quam ob rem hoc vos doceo, sulpici,
- Quamquam te quidem quid hoc doceam, qui
- Habueras enim tu omnia in causa superiora:
- Accedebat ut haec tu adulescens pro re
- Erant optimi cives iudices, bonorum virorum plenum
- Hic ego quid dicam me artem aliquam
- Quid fecerim, narrabo; si placuerit, vos meam
- Omnium seditionum genera, vitia, pericula conlegi eamque
- Tum illa, quae modo crassus commemorabat, egi:
- Quod si umquam populo romano concessum esset
- Tum omnen, orationem traduxi et converti in
- Quod ubi sensi me in possessionem iudici
- Petebam a iudicibus ut illud aetati meae,
- Sic in illa omni defensione atque causa,
- Hic sulpicius, vere hercle, inquit antoni, ista
- Cum enim, quem ad modum dixisti, tibi
- Qui timor!
- Quae dubitatio, quanta haesitatio tractusque verborum!
- Vt tu illud initio, quod tibi unum
- Quam tibi primum munisti ad te audiendum
- Ecce autem, cum te nihil aliud profecisse
- Deinde qui locus a te praetermissus est
- Vt tu illa omnia odio, invidia, misericordia
- Neque haec solum in defensione, sed etiam
- Atqui, si ita placet, inquit antonius trademus
- Equidem primum considerare soleo, postuletne causa; nam
- Iam quoniam haec fere maxime sunt in
- Enitendum est ut ostendas in ea re,
- Videndumque hoc loco est ne, quos ob
- Par atque una ratio est spei, laetitiae,
- Invident autem homines maxime paribus aut inferioribus,
- Iam misericordia movetur, si is, qui audit,
- Et ut illa altera pars orationis, quae
- Sed est quaedam in his duobus generibus,
- In utroque autem genere dicendi et illo,
- Nam neque adsiliendum statim est ad genus
[1] … [7] [8] [9] [10] [11] … [19]
