- Quam ob rem turpe putandum est, non
- Huic epicurus praecentet, si potest, cui e
- Sic epicurus: philocteta, st!
- Brevis dolor.
- At iam decimum annum in spelunca iacet.
- Si longus, levis; dat enim intervalla et
- Primum non saepe, deinde quae est ista
- Moriatur, inquit.
- Fortasse id optimum, sed ubi illud: plus
- Si enim ita est, vide ne facinus
- Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri
- Nam ista vestra: si gravis, brevis; si
- Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor
- Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat
- Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem
- Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi,
- Miserum hominem!
- Si dolor summum malum est, dici aliter
- Sed audiamus ipsum: compensabatur, inquit, tamen cum
- Sed tu, ut dignum est tua erga
- Non ego iam epaminondae, non leonidae mortem
- Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit
- Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli
- Ita multo sanguine profuso in laetitia et
- Leonidas autem, rex lacedaemoniorum, se in thermopylis
- Praeclarae mortes sunt imperatoriae; philosophi autem in
- Refert tamen, quo modo.
- Beatus sibi videtur esse moriens.
- Magna laus.
- Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
- Audio equidem philosophi vocem, epicure, sed quid
- Primum enim, si vera sunt ea, quorum
- Nihil enim iam habes, quod ad corpus
- Praeteritis, inquit, gaudeo.
- Quibusnam praeteritis?
- Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te
- Cur deinde metrodori liberos commendas?
- Quid in isto egregio tuo officio et
- Huc et illuc, torquate, vos versetis licet,
- Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta
[1] … [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18]
