- Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
- Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non
- Non enim in ipsa sapientia positum est
- Totum autem id externum est, et quod
- Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam
- Age, inquies, ista parva sunt.
- Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias epicurus
- Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed
- Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis
- Huic ego, si negaret quicquam interesse ad
- Sed qui ad voluptatem omnia referens vivit
- Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo
- Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
- Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis
- Hoc est non modo cor non habere,
- Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet
- Cui vero in voluptate summum bonum est,
- Verum esto; consequatur summas voluptates non modo
- Cuius tanta tormenta sunt, ut in iis
- Ipse enim metrodorus, paene alter epicurus, beatum
- An id exploratum cuiquam potest esse, quo
- Dolor ergo, id est summum malum, metuetur
- Qui potest igitur habitare in beata vita
- Traditur, inquit, ab epicuro ratio neglegendi doloris.
- Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
- Sed quae tandem ista ratio est?
- Maximus dolor, inquit, brevis est.
- Primum quid tu dicis breve?
- Deinde dolorem quem maximum?
- Quid enim?
- Summus dolor plures dies manere non potest?
- Vide, ne etiam menses!
- Nisi forte eum dicis, qui, simul atque
- Quis istum dolorem timet?
- Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum
- Quos ille, di inmortales, cum omnes artus
- Nec tamen miser esse, quia summum id
- Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem
- Video enim et magnos et eosdem bene
- Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges,
[1] … [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18]
