- Fabium ciuitatem in laetitia uictoria supplicationibus ac
- Quo id animo exercitum, qui eius ductu
- Quem luctum in castris romanis, quam laetitiam
- Haec simul iurgans, querens, deum hominumque fidem
- Stabat cum eo senatus maiestas, fauor populi,
- Brutum, conditorem romanae libertatis, antea in duobus
- Se tamen perstaturum in incepto nec ei,
- Maiestas imperii perpetuane esset non esse in
- Papirium nihil eius deminuturum; optare ne potestas
- Quod si fecisset, non l.
- Papirium sed tribunos, sed prauum populi iudicium
- Horum criminum uos reos in omnia saecula
- Stupentes tribunos et suam iam uicem magis
- Tribuni quoque inclinatam rem in preces subsecuti
- Fabi daret; satis eum poenarum dedisse.
- Iam ipse adulescens, iam pater m.
- Fabius contentionis obliti procumbere ad genua et
- Tum dictator silentio facto bene habet inquit,
- Fabius, qui contra edictum imperatoris pugnauit, sed
- Fabi, felicior hoc consensu ciuitatis ad tuendum
- Mecum, ut uoles, reuerteris in gratiam; populo
- Cum se nihil morari magistrum equitum pronuntiasset,
- Fabi quam supplicio miserabili adulescentis manli uidebatur.
- Forte ita eo anno euenit ut, quotienscumque
- Ceterum in oculis exemplum erat q.
- Valerio legato, qui castris praeerat, ne quam
- Itaque frumentatores cum circumuenti ex insidiis caesi
- Ea quoque ira alienauit a dictatore militum
- Fabio fuisset et, quod suis precibus negasset,
- Postquam dictator praeposito in urbe l.
- Papirio crasso, magistro equitum q.
- Fabio uetito quicquam pro magistratu agere, in
- Namque postero die, seu ignari uenisse dictatorem
- Ceterum tantum momenti in uno uiro l.
- Papirio fuit ut, si ducis consilia fauor
- Plures samnitium cecidere, plures romani uolnerati sunt.
- Sensit peritus dux quae res uictoriae obstaret:
- Itaque adhibitis legatis ipse circuit saucios milites
- Rem per se popularem ita dextere egit,
- Refecto exercitu cum hoste congressus haud dubia
[1] … [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14]
