- Ego vero istam contemnendam et abiciendam, quoniam
- Quid enim auditurum putas fuisse ulixem, si
- Qui cum maximas res gesserit in bello,
- Cuius ipse princeps iuris iurandi fuit,
- Quod omnes scitis, solus neglexit fidem.
- Furere adsimulare, ne coiret, institit.
- Quod ni palamedi perspicax prudentia
- Istius percepset malitiosam audaciam
- Fide sacratae ius perpetuo falleret.
- Vero non modo cum hostibus, verum etiam
- Sed omittamus et fabulas et externa; ad
- M· atilius regulus, cum consul iterum in
- Is cum romam venisset, utilitatis speciem videbat,
- Quis haec negat esse utilia?
- Quem censes?
- Magnitudo animi et fortitudo negat.
- Num locupletiores quaeris auctores?
- Harum enim est virtutum proprium nihil extimescere,
- Itaque quid fecit?
- In senatum venit, mandata euit, sententiam ne
- Atque illud etiam, o stultum hominem, dixerit
- , reddi captivos negavit esse utile; illos
- Cuius cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,
- Neque vero tum ignorabat se ad crudelissimum
- Itaque tum, cum vigilando necabatur, erat in
- At stulte, qui non modo non censuerit
- Quo modo stulte?
- Etiamne, si rei publicae conducebat?
- Potest autem, quod inutile rei publicae sit,
- Pervertunt homines ea, quae sunt fundamenta naturae,
- Omnes enim expetimus utilitatem ad eamque rapimur
- Nam quis est, qui utilia fugiat?
- Aut quis potius, qui ea non studiosissime
- Sed quia nusquam possumus nisi in laude,
- Quid est igitur, dixerit quis, in iure
- Num iratum timemus iovem?
- At hoc quidem commune est omnium philosophorum,
- Quid autem iratus juppiter plus nocere potuisset,
- Nulla igitur vis fuit religionis, quae tantam
- An ne turpiter faceret?
[1] … [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]
