- Posteaquam cn· dolabellae provincia cilicia constituta est,
- Id quod cn· dolabellae principium maximae calamitatis
- Nam ut est profectus, quacumque iter fecit,
- In achaia, praetermittam minora omnia, quorum simile
- Ne sit hoc crimen in verrem: fecerunt
- Cum ille non daret, animadvertit: improbum, sed
- Genus animadversionis videte: quaeretis ex quo genere
- Ignem ex lignis viridibus atque umidis in
- Iam quae iste signa, quas tabulas pictas
- Athenis audistis ex aede minervae grande auri
- Etiam aestimatum.
- Huius consili non participem c· verrem, sed
- Delum venit.
- Ibi ex fano apollinis religiosissimo noctu clam
- Suam conicienda curavit.
- Postridie cum fanum spoliatum viderent ii qui
- Verbum tamen facere non audebant, ne forte
- Tum subito tempestates coortae sunt maximae, iudices,
- Hic navis illa praedonis istius, onusta signis
- Tempestas sedatur, dolabella delo proficiscitur.
- Non dubito quin, tametsi nullus in te
- Potestne tibi ulla spes salutis commoda ostendi,
- Apollinemne tu delium spoliare ausus es?
- Illine tu templo tam antiquo, tam sancto,
- Si in pueritia non iis artibus ac
- Qua ex opinione hominum illa insula eorum
- Hoc tu fanum depopulari, homo improbissime atque
- Fuit ulla cupiditas tanta quae tantam exstingueret
- Et si tum haec non cogitabas, ne
- In asiam vero postquam venit, quid ego
- Nihil cum verre de cotidianis criminibus acturus
- Tenedo, praetereo pecuniam quam eripuit, tenem ipsum,
- Illa vero expugnatio fani antiquissimi et nobilissimi
- Quas iste tabulas illinc, quae signa sustulit!
- Quae cognovi egomet apud istum in aedibus
- Quae signa nunc, verres, ubi sunt?
- Illa quaero quae apud te nuper ad
- Cur ea, quam diu alium praetorem cum
- Non putasti me tuis familiarissimis in hanc
- Quid tum hos de te iudicaturos arbitratus
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [19]
