- Nova res atque improvisa pupilli calamitas nuntiatur
- Venit ad verrem m· marcellus; petit ab
- Iste, qui iam spe atque opinione praedam
- Cum sibi omnis ad istum adlegationes difficilis,
- Venit ad chelidonem c· mustius, eques romanus,
- O multis acerbam, o miseram atque indignam
- Ut omittam cetera, quo tandem pudore talis
- Qui numquam ulla condicione istam turpitudinem subissent
- Veniunt, ut dico,ad chelidonem.
- Domus erat plena; nova iura, nova decreta,
- Mihi det possessionem, mihi ne adimat, in
- Alii nummos numerabant, ab aliis tabellae obsignabantur;
- Simul ac potestas primum data est, adeunt
- Respondit illa ut meretrix non inhumaniter; libenter
- Tum discedunt: postridie revertuntur.
- Negat illa posse hominem exorari; permagnam eum
- Vereor ne quis forte de populo, qui
- Ea vos antea, iudices, cognovistis.
- Dixit iuratus p· titius, tutor pupilli iuni,
- Tantus in adulescente clarissimo ac principe iuventutis
- Non te pudet, verres, eius mulieris arbitratu
- Reiecti a chelidone capiunt consilium necessarium, ut
- Cum habonio tutore, quod erat vix hs
- Defert ad istum rem habonius: ut sibi
- Iste, qui aliquanto plus cogitasset, male accipit
- Tutores haec nesciunt; quod actum erat cum
- Iste vero non procrastinat; locare incipit non
- Itaque renuntiat habonius illam decisionem tutoribus.
- Accurrunt tamen ad tempus tutores; digitum tollit
- Quid ageret coepit cogitare; si opus pupillo
- Itaque excogitat, quid?
- Nihil ingeniose, nihil ut quisquam posset dicere,
- Si pupillo opus redimitur, mihi praeda de
- Quod est igitur remedium?
- Ne liceat pupillo redimere.
- Ubi illa consuetudo in bonis praedibus praediisque
- Excludit eum solum cui prope dicam soli
- Quid enim?
- Quisquam ad meam pecuniam me invito adspirat,
- Locatur opus id quod ex mea pecunia
[1] … [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19]
