- Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla
- Ergo instituto veterum, quo etiam stoici utuntur,
- Omne animal se ipsum diligit ac, simul
- Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
- Hanc initio institutionem confusam habet et incertam,
- Cum autem processit paulum et quatenus quicquid
- Ergo omni animali illud, quod appetiti positum
- Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere
- Quoniam autem sua cuiusque animantis natura est,
- Quare cum dicimus omnibus animalibus extremum esse
- Et tamen in omnibus est summa communis,
- In quibus videmus ea, quae gignuntur e
- Ex quo intellegi debet homini id esse
- Haec igitur nobis explicanda sunt, sed si
- Huius enim aetati et huic nunc haec
- Ita prorsus, inquam; etsi ea quidem, quae
- Exposita igitur, inquit, terminatione rerum expetendarum cur
- Quam ob rem ordiamur ab eo, quod
- Quod quamquam dubitationem non habet, est enim
- Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse
- Res enim concurrent contrariae.
- Nam cum appetitus ille animi aliquid ad
- Necesseque est, si quis sibi ipsi inimicus
- Neque enim, si non nulli reperiuntur, qui
- Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia
- Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus
- Et qui ipsi sibi bellum indixissent, cruciari
- Eorum enim est haec querela, qui sibi
- Quare, quotienscumque dicetur male quis de se
- Nec vero id satis est, neminem esse,
- Tolletur enim appetitus animi, si, ut in
- Atque etiam illud si qui dicere velit,
- Hoc cum in amicitiis, cum in officiis,
- Quamquam quid est, quod magis perspicuum sit,
- Quis est enim aut quotus quisque, cui,
- Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem
- Nec vero dico eorum metum mortis, qui,
- Quin etiam ferae, inquit pacuvius, qubus abest,
- Quis autem de ipso sapiente aliter existimat,
- Maxime autem in hoc quidem genere vis
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] … [14]
