- Est autem eius generis actio quoque quaedam,
- Quod autem ratione actum est, id officium
- Est igitur officium eius generis, quod nec
- Atque perspicuum etiam illud est, in istis
- Iudicat igitur, cum agit, officium illud esse.
- Quod quoniam numquam fallitur in iudicando, erit
- Quod efficitur hac etiam conclusione rationis: quoniam
- Quoniamque non dubium est quin in iis,
- Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes
- Ita est quoddam commune officium sapientis et
- Sed cum ab his omnia proficiscantur officia,
- In quo enim plura sunt quae secundum
- Ex quo apparet et sapientis esse aliquando
- Nam bonum illud et malum, quod saepe
- Itaque et manendi in vita et migrandi
- Nam neque virtute retinetur ille in vita,
- Et saepe officium est sapientis desciscere a
- Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
- Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si
- Quam ob rem cum vitiorum ista vis
- Et quoniam excedens e vita et manens
- Pertinere autem ad rem arbitrantur intellegi natura
- A quo initio profectam communem humani generis
- Quod primum intellegi debet figura membrisque corporum,
- Neque vero haec inter se congruere possent,
- Atque etiam in bestiis vis naturae perspici
- Quare ut perspicuum est natura nos a
- Ex hoc nascitur ut etiam communis hominum
- Ut enim in membris alia sunt tamquam
- Multo haec coniunctius homines.
- Itaque natura sumus apti ad coetus, concilia,
- Mundum autem censent regi numine deorum, eumque
- Ut enim leges omnium salutem singulorum saluti
- Nec magis est vituperandus proditor patriae quam
- Ex quo fit, ut laudandus is sit,
- Quoniamque illa vox inhumana et scelerata ducitur
- Ex hac animorum affectione testamenta commendationesque morientium
- Quodque nemo in summa solitudine vitam agere
- Inpellimur autem natura, ut prodesse velimus quam
- Itaque non facile est invenire qui quod
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]
