Übersetzungen  ›  Titus Livius  ›  Ab Urbe Condita (XXXII)

• Forsitan ego quoque tacerem, si priuatus essem:
• Et quoniam nemo uestrum qui in hoc
• Romani rhodiique et attalus societatem amicitiamque nostram
• Philippus societatis secum admonet et iuris iurandi
• Nulline uenit in mentem cur qui nondum
• Non fit hoc neque modestia philippi neque
• Philippi praeter legatum uidemus nihil; romana classis
• Qui, si ex eodem foedere ac iure
• Ac mihi quidem minime conueniens inter se
• Eleuabat romanum bellum euentumque eius eundem fore
• Cur igitur nostrum ille auxilium absens petit
• Nos dico?
• Quid ita passus est eretriam carystumque capi.
• Quid ita tot thessaliae urbes?
• Quid ita locridem phocidemque?
• Quid ita nunc elatiam oppugnari patitur?
• Cur excessit faucibus epiri claustrisque illis inexpugnabilibus
• Aut ui aut metu aut uoluntate.
• Si sua uoluntate tot socios reliquit hostibus
• Si metu, nobis quoque ignoscat timentibus; si
• An tibi potius credamus romanos non maioribus
• Aetolos tum classe adiuuerunt; nec duce consulari
• Tertius iam consul summa ui gerit bellum.
• Sulpicius in ipsa macedonia congressus fudit fugauitque
• Ne sint uera quae atheniensis modo legatus
• Ne sit cum philippo res, cuius crudelitatis
• Paeneinsula est peloponnesus, angustis isthmi faucibus continenti
• Si centum tectae naues et quinquaginta leuiores
• Cum terra nabis et lacedaemonii mari classis
• An ipsi nostris armis ab hoste romano
• Egregie enim dymas priore bello sumus tutati.
• Satis exemplorum nobis clades alienae praebent: ne
• Nolite, quia ultro romani petunt amicitiam, id
• Metu enim uidelicet compulsi et deprensi in
• Mare in potestate habent; terras quascumque adeunt
• Nam quod cleomedon modo tamquam mediam et
• Etenim praeterquam quod aut accipienda aut aspernanda
• Nolite, si quod omnibus uotis petendum erat
• Non quemadmodum hodie utrumque uobis licet, sic
• Liberare uos a philippo iam diu magis

[1] … [4] [5] [6] [7] [8] … [11]