- Quare et de ea praeceptione nobis et
- Et magna cum cura et diligentia locus
- Omnis igitur argumentatio aut per inductionem tractanda
- Inductio est oratio, quae rebus non dubiis
- Velut apud socraticum aeschinen demonstrat socrates cum
- Illud, inquit.
- Quid, si vestem et ceterum ornatum muliebrem
- Respondit: illius vero.
- Age sis, inquit, quid?
- Si virum illa meliorem habeat, quam tu
- Hic mulier erubuit.
- Aspasia autem sermonem cum ipso xenophonte instituit.
- Quaeso, inquit, xenophon, si vicinus tuus equum
- Illius, inquit.
- Quid, si fundum meliorem habeat quam tu
- Illum, inquit, meliorem scilicet.
- Quid, si uxorem meliorem habeat, quam tu
- Atque hic xenophon quoque ipse tacuit.
- Post aspasia: quoniam uterque vestrum, inquit, id
- Nam et tu, mulier, optumum virum vis
- Quare, nisi hoc perfeceritis, ut neque vir
- Hic cum rebus non dubiis assensum est,
- Hoc modo sermonis plurimum socrates usus est,
- Hoc in genere praecipiendum nobis videtur primum,
- Nam ex quo postulabimus nobis illud, quod
- Deinde illud, cuius confirmandi causa fiet inductio,
- Nam qui videt, si ei rei, quam
- Extremum autem aut taceatur oportet aut concedatur
- Si negabitur, aut ostendenda similitudo est earum
- Si concedetur, concludenda est argumentatio.
- Si tacebitur, elicienda responsio est aut, quoniam
- Ita fit hoc genus argumentandi tripertitum: prima
- Sed quia non satis alicui videbitur dilucide
- Ergo in hac causa, quae apud graecos
- Si, iudices, id, quod epaminondas ait legis
- Non opinior.
- Quid, si vosmet ipsi, quod a vestra
- Profecto non patietur.
- Quod ergo adscribi ad legem nefas est,
- Novi vestram intellegentiam; non potest ita videri,
[1] … [8] [9] [10] [11] [12] … [17]
