- Concluduntur igitur eorum argumenta sic.
- Quod est bonum, omne laudabile est; quod
- Certe; quod enim efficiebatur ex iis duobus,
- Duorum autem, e quibus effecta conclusio est,
- Nam quod laudabile sit honestum esse conceditur.
- Illud autem perabsurdum, bonum esse aliquid, quod
- Ita fit, ut, quod bonum sit, id
- Deinde quaero, quis aut de misera vita
- Ex quo efficitur gloriatione, ut ita dicam,
- Ita fit, ut honesta vita beata vita
- Et quoniam is, cui contingit ut iure
- Ita, si beata vita honestate cernitur, quod
- Negarine ullo modo possit quemquam stabili et
- Ut enim qui mortem in malis ponit
- Quo posito et omnium adsensu adprobato illud
- Quae cum ita sint, effectum est nihil
- Atque iste vir altus et excellens, magno
- Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum
- Nec vero ignoro varias philosophorum fuisse sententias,
- Quae quamquam vitiose quidam secuti sunt, tamen
- Sed sunt tamen perabsurdi et ii, qui
- His singulis copiose responderi solet, sed quae
- Quid autem apertius quam, si selectio nulla
- Circumscriptis igitur iis sententiis, quas posui, et
- Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose,
- Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo
- Nam ut peccatum est patriam prodere, parentes
- Verum ut haec non in posteris et
- Bonum autem, quod in hoc sermone totiens
- Sed eorum definitiones paulum oppido inter se
- Ego adsentior diogeni, qui bonum definierit id,
- Id autem sequens illud etiam, quod prodesset
- Cumque rerum notiones in animis fiant, si
- Cum enim ab iis rebus, quae sunt
- Hoc autem ipsum bonum non accessione neque
- Ut enim mel, etsi dulcissimum est, suo
- Nam cum aestimatio, quae j a dicitur,
- Alia est igitur propria aestimatio virtutis, quae
- Nec vero perturbationes animorum, quae vitam insipientium
- At illi dicunt p yow.
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]
