Flebat ut amissum coniunx, cum regia iuno irin ad hersilien descendere limite curvo imperat et vacuae sua sic mandata referre: o et de latia, o et de gente sabina praecipuum, matrona, decus, dignissima tanti ante fuisse viri coniunx, nunc esse quirini, siste tuos fletus, et, si tibi cura videndi coniugis est, duce me lucum pete, colle quirini qui viret et templum romani regis obumbrat ; paret et in terram pictos delapsa per arcus, hersilien iussis conpellat vocibus iris; illa verecundo vix tollens lumina vultu o dea namque mihi nec, quae sis, dicere promptum est, et liquet esse deam duc, o duc inquit et offer coniugis ora mihi, quae si modo posse videre fata semel dederint, caelum accepisse fatebor.