Ulterius medio spatium sol altus habebat, cum subit illa nemus, quod nulla ceciderat aetas; exuit hic umero pharetram lentosque retendit arcus inque solo, quod texerat herba, iacebat et pictam posita pharetram cervice premebat.
von fritz.q am 21.01.2021
Die Sonne stand hoch über dem Mittag, als sie einen Hain betrat, den noch kein Alter gefällt hatte; dort nahm sie den Köcher von ihrer Schulter und entspannte den geschmeidigen Bogen, um sich dann auf dem mit Gras bedeckten Boden niederzulassen und den verzierten Köcher als Kopfkissen zu benutzen.
von joris.m am 11.04.2022
Die hohe Sonne hatte ihre Position jenseits der Mitte, als sie in den Hain trat, den kein Alter gefällt hatte; hier nahm sie den Köcher von ihrer Schulter und entspannte den geschmeidigen Bogen und auf dem Boden, den Gras bedeckt hatte, lag sie und presste mit gesenktem Kopf den bemalten Köcher.