Tum ille non sum inquit nescius, scaevola, ista inter graecos dici et disceptari solere; audivi enim summos homines, cum quaestor ex macedonia venissem athenas, florente academia, ut temporibus illis ferebatur, cum eam charmadas et clitomachus et aeschines obtinebant; erat etiam metrodorus, qui cum illis una ipsum illum carneadem diligentius audierat, hominem omnium in dicendo, ut ferebant, acerrimum et copiosissimum; vigebatque auditor panaeti illius tui mnesarchus et peripatetici critolai diodorus; multi erant praeterea clari in philosophia et nobiles, a quibus omnibus una paene voce repelli oratorem a gubernaculis civitatum, excludi ab omni doctrina rerumque maiorum scientia ac tantum in iudicia et contiunculas tamquam in aliquod pistrinum detrudi et compingi videbam; sed ego neque illis adsentiebar neque harum disputationum inventori et principi longe omnium in dicendo gravissimo et eloquentissimo, platoni, cuius tum athenis cum charmada diligentius legi gorgiam; quo in libro in hoc maxime admirabar platonem, quod mihi in oratoribus inridendis ipse esse orator summus videbatur.