Interea othonem, cui compositis rebus nulla spes, omne in turbido consilium, multa simul extimulabant, luxuria etiam principi onerosa, inopia vix privato toleranda, in galbam ira, in pisonem invidia; fingebat et metum quo magis concupisceret: praegravem se neroni fuisse, nec lusitaniam rursus et alterius exilii honorem expectandum.