Bello vitelliano confugit in capitolium cum patruo sabino ac parte praesentium copiarum, sed irrumpentibus adversariis et ardente templo apud aedituum clam pernoctavit, ac mane isiaci celatus habitu interque sacrificulos variae superstitionis, cum se trans tiberim ad condiscipuli sui matrem comite uno contulisset, ita latuit, ut scrutantibus qui vestigia subsecuti erant, deprehendi non potuerit.