Paucos post dies ipse me regulus convenit in praetoris officio; illuc persecutus secretum petit; ait timere se ne animo meo penitus haereret, quod in centumvirali iudicio aliquando dixisset, cum responderet mihi et satrio rufo: satrius rufus, cui non est cum cicerone aemulatio et qui contentus est eloquentia saeculi nostri.