Spes erat, in nymphas animata classe marinas posse metu monstri rutulum desistere bello: perstat, habetque deos pars utraque, quodque deorum est instar, habent animos; nec iam dotalia regna, nec sceptrum soceri, nec te, lavinia virgo, sed vicisse petunt deponendique pudore bella gerunt, tandemque venus victricia nati arma videt, turnusque cadit: cadit ardea, turno sospite dicta potens; quam postquam barbarus ignis abstulit et tepida latuerunt tecta favilla, congerie e media tum primum cognita praepes subvolat et cineres plausis everberat alis.