Flaminius, qui ne quieto quidem hoste ipse quieturus erat, tum uero, postquam res sociorum ante oculos prope suos ferri agique uidit, suum id dedecus ratus per mediam iam italiam uagari poenum atque obsistente nullo ad ipsa romana moenia ire oppugnanda, ceteris omnibus in consilio salutaria magis quam speciosa suadentibus: collegam exspectandum, ut coniunctis exercitibus communi animo consilioque rem gererent, interim equitatu auxiliisque leuium armorum ab effusa praedandi licentia hostem cohibendum, iratus se ex consilio proripuit, signumque simul itineris pugnaeque cum iussisset pronuntiari immo arreti ante moenia sedeamus inquit, hic enim patria et penates sunt.