Olli subridens hominum sator atque deorum, voltu, quo caelum tempestatesque serenat, oscula libavit natae, dehinc talia fatur: parce metu, cytherea: manent immota tuorum fata tibi; cernes urbem et promissa lavini moenia, sublimemque feres ad sidera caeli magnanimum aenean; neque me sententia vertit.