Formentabelle zu „finire“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | corfinio, finio | finior |
2. Person Singular | finis, offinis | finiris |
3. Person Singular | finit, finid, finitmis, finitmos | finitur |
1. Person Plural | finimus | finimur |
2. Person Plural | finitis | finimini |
3. Person Plural | finiunt | finiuntur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finbam, finiebam | finiebar |
2. Person Singular | finbas, finiebas | finiebare, finiebaris |
3. Person Singular | finiebat, finbat | finiebatur |
1. Person Plural | finbamus, finiebamus | finiebamur |
2. Person Plural | finbatis, finiebatis | finiebamini |
3. Person Plural | finbant, finiebant | finiebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finiam, finibo | finiar, finibor |
2. Person Singular | finibis, finies | finieris, finiberis, finiere, viniere |
3. Person Singular | finiet, finibit | finiberit, finietur |
1. Person Plural | finibimus, finiemus | finibimur, finiemur |
2. Person Plural | finibitis, finietis | finibimini, finiemini |
3. Person Plural | finibunt, finient | finibuntur, finientur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | vinii, finii, finivi | — |
2. Person Singular | finivisti, vinisti | — |
3. Person Singular | finiuit, finivitque, finiit | — |
1. Person Plural | finivimus | — |
2. Person Plural | finivistis | — |
3. Person Plural | finierunt, finiere, finivere, finiverunt, viniere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finieram, finiveram | — |
2. Person Singular | finiveras | — |
3. Person Singular | finierat, finiverat | — |
1. Person Plural | finiveramus | — |
2. Person Plural | finiveratis | — |
3. Person Plural | finiverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finivero | — |
2. Person Singular | finieris, finiveris | — |
3. Person Singular | finiverit | — |
1. Person Plural | finiverimus | — |
2. Person Plural | finiveritis | — |
3. Person Plural | finiverint | — |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finirem | finirer |
2. Person Singular | finires | finirere, finireris |
3. Person Singular | finiret | finiretur |
1. Person Plural | finiremus | finiremur |
2. Person Plural | finiretis | finiremini |
3. Person Plural | finirent | finirentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finierim, finiverim | — |
2. Person Singular | finieris, finiveris | — |
3. Person Singular | finiverit | — |
1. Person Plural | finiverimus | — |
2. Person Plural | finiveritis | — |
3. Person Plural | finiverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | finivissem | — |
2. Person Singular | finivisses | — |
3. Person Singular | finisset, finivisset | — |
1. Person Plural | finivissemus | — |
2. Person Plural | finivissetis | — |
3. Person Plural | finissent, finivissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | fini, finibilis, finibua, finitim, finitimes | finire, vinire |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | finite | finimini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | finito | finitor |
3. Person Singular | finito | finitor |
2. Person Plural | finitote | — |
3. Person Plural | finiunto | finiuntor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | finitum, finita, finitus, finidus, indefinitus | finita, finitae, finiti, finitiorum |
Genitiv | finitae, finiti, finitiorum | finitorum, finitarum |
Dativ | finito, finitae | finitis |
Akkusativ | finitam, finitum | finitas, finita, finitos |
Ablativ | finito, finita | finitis |
Vokativ | finitum, finita, finite | finita, finitae, finiti, finitiorum |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | finiturus, finiturum, finitura | finitori, finitura, finiturae, finituri |
Genitiv | finitori, finiturae, finituri | finiturarum, finiturorum |
Dativ | finiturae, finituro | finituris |
Akkusativ | finiturum, finituram | finituros, finitura, finituras |
Ablativ | finitura, finituro | finituris |
Vokativ | finiturum, finitura, finiture | finitori, finitura, finiturae, finituri |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | finiendum, finienda, finiendus, finiunda, finiundum, finiundus | finiendae, finiendi, finienda, finiunda, finiundae, finiundi |
Genitiv | finiendae, finiendi, finiundae, finiundi | finiendarum, finiendorum, finiundarum, finiundorum |
Dativ | finiendo, finiendae, finiundae, finiundo | finiendis, finiundis |
Akkusativ | finiendum, finiendam, finiundam, finiundum | finiendas, finienda, finiendos, finiunda, finiundas, finiundos |
Ablativ | finiendo, finienda, finiunda, finiundo | finiendis, finiundis |
Vokativ | finiendum, finienda, finiende, finiunda, finiunde, finiundum | finiendae, finiendi, finienda, finiunda, finiundae, finiundi |
Adjektiv
Positiv | Singular | Plural |
---|
Nominativ | finibilis | — |
Genitiv | finibilis | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | finibilis |
Ablativ | — | — |
Vokativ | finibilis | — |
Komparativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | finitiorum |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Superlativ | Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | — |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | finitores |
Genitiv | — | finitiorum |
Dativ | — | finitoribus |
Akkusativ | finitorem | finitores |
Ablativ | — | finitoribus |
Vokativ | — | finitores |
164 (336) Formen für „finire“