Formentabelle zu „trucidare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidabam | trucidabar |
2. Person Singular | trucidabas | trucidabare, trucidabaris |
3. Person Singular | trucidabat | trucidabatur |
1. Person Plural | trucidabamus | trucidabamur |
2. Person Plural | trucidabatis | trucidabamini |
3. Person Plural | trucidabant | trucidabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidabo | trucidabor |
2. Person Singular | trucidabis | trucidabere, trucidaberis |
3. Person Singular | trucidabit | trucidabitur |
1. Person Plural | trucidabimus | trucidabimur |
2. Person Plural | trucidabitis | trucidabimini |
3. Person Plural | trucidabunt | trucidabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidavi | — |
2. Person Singular | trucidavisti | — |
3. Person Singular | trucidauit, trucidavid | — |
1. Person Plural | trucidavimus | — |
2. Person Plural | trucidavistis | — |
3. Person Plural | trucidarunt, trucidauerunt, trucidare, trucidavere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidaveram | — |
2. Person Singular | trucidaras, trucidaveras | — |
3. Person Singular | trucidaverat, trucidarat | — |
1. Person Plural | trucidaveramus | — |
2. Person Plural | trucidaveratis | — |
3. Person Plural | trucidaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidavero | — |
2. Person Singular | trucidaris, trucidaveris | — |
3. Person Singular | trucidaverit | — |
1. Person Plural | trucidaverimus | — |
2. Person Plural | trucidaveritis | — |
3. Person Plural | trucidaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidem | trucider |
2. Person Singular | trucides | trucidere, trucideris |
3. Person Singular | trucidet | trucidetur |
1. Person Plural | trucidemus | trucidemur |
2. Person Plural | trucidetis | trucidemini |
3. Person Plural | trucident | trucidentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidarem | trucidarer |
2. Person Singular | trucidares | trucidarere, trucidareris |
3. Person Singular | trucidaret | trucidaretur |
1. Person Plural | trucidaremus | trucidaremur |
2. Person Plural | trucidaretis | trucidaremini |
3. Person Plural | trucidarent | trucidarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidaverim | — |
2. Person Singular | trucidaris, trucidaveris | — |
3. Person Singular | trucidaverit | — |
1. Person Plural | trucidaverimus | — |
2. Person Plural | trucidaveritis | — |
3. Person Plural | trucidaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | trucidavissem | — |
2. Person Singular | trucidavisses | — |
3. Person Singular | trucidasset, trucidavisset | — |
1. Person Plural | trucidavissemus | — |
2. Person Plural | trucidavissetis | — |
3. Person Plural | trucidavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | trucida | trucidare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | trucidate | trucidamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | trucidato | trucidator |
3. Person Singular | trucidato | trucidator |
2. Person Plural | trucidatote | — |
3. Person Plural | trucidanto | trucidantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | trucidatus, trucidatum, trucidata | trucidati, trucidata, trucidatae |
Genitiv | trucidati, trucidatae | trucidatorum, trucidatarum |
Dativ | trucidato, trucidatae | trucidatis |
Akkusativ | trucidatum, trucidatam | trucidatos, trucidatas, trucidata |
Ablativ | trucidato, trucidata | trucidatis |
Vokativ | trucidatum, trucidata, trucidate | trucidati, trucidata, trucidatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | trucidans | trucidantes, trucidantia |
Genitiv | trucidantis | trucidantium, trucidantum |
Dativ | trucidanti | trucidantibus |
Akkusativ | trucidans, trucidantem | trucidantes, trucidantia |
Ablativ | trucidante, trucidanti | trucidantibus |
Vokativ | trucidans | trucidantes, trucidantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | trucidaturus, trucidatura, trucidaturum | trucidatura, trucidaturae, trucidaturi |
Genitiv | trucidaturae, trucidaturi | trucidaturarum, trucidaturorum |
Dativ | trucidaturae, trucidaturo | trucidaturis |
Akkusativ | trucidaturam, trucidaturum | trucidatura, trucidaturas, trucidaturos |
Ablativ | trucidatura, trucidaturo | trucidaturis |
Vokativ | trucidatura, trucidature, trucidaturum | trucidatura, trucidaturae, trucidaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | trucidandus, trucidandum, trucidanda | trucidandi, trucidandae, trucidanda |
Genitiv | trucidandi, trucidandae | trucidandarum, trucidandorum |
Dativ | trucidando, trucidandae | trucidandis |
Akkusativ | trucidandum, trucidandam | trucidandos, trucidanda, trucidandas |
Ablativ | trucidando, trucidanda | trucidandis |
Vokativ | trucidandum, trucidanda, trucidande | trucidandi, trucidandae, trucidanda |
152 (237) Formen für „trucidare“