Formentabelle zu „sussultare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular |
Warning: Division by zero in /srv/data/web/vhosts/www.latein.me/htdocs/formTable.php on line 463
sussulto | sussultor |
2. Person Singular | sussultas | sussultare, sussultaris |
3. Person Singular | sussultat | sussultatur |
1. Person Plural | sussultamus | sussultamur |
2. Person Plural | sussultatis | sussultamini |
3. Person Plural | sussultant | sussultantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultabam | sussultabar |
2. Person Singular | sussultabas | sussultabare, sussultabaris |
3. Person Singular | sussultabat | sussultabatur |
1. Person Plural | sussultabamus | sussultabamur |
2. Person Plural | sussultabatis | sussultabamini |
3. Person Plural | sussultabant | sussultabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultabo | sussultabor |
2. Person Singular | sussultabis | sussultabere, sussultaberis |
3. Person Singular | sussultabit | sussultabitur |
1. Person Plural | sussultabimus | sussultabimur |
2. Person Plural | sussultabitis | sussultabimini |
3. Person Plural | sussultabunt | sussultabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultavi | — |
2. Person Singular | sussultavisti | — |
3. Person Singular | sussultavit | — |
1. Person Plural | sussultavimus | — |
2. Person Plural | sussultavistis | — |
3. Person Plural | sussultare, sussultavere, sussultaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultaveram | — |
2. Person Singular | sussultaveras | — |
3. Person Singular | sussultaverat | — |
1. Person Plural | sussultaveramus | — |
2. Person Plural | sussultaveratis | — |
3. Person Plural | sussultaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultavero | — |
2. Person Singular | sussultaris, sussultaveris | — |
3. Person Singular | sussultaverit | — |
1. Person Plural | sussultaverimus | — |
2. Person Plural | sussultaveritis | — |
3. Person Plural | sussultaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultem | sussulter |
2. Person Singular | sussultes | sussultere, sussulteris |
3. Person Singular | sussultet | sussultetur |
1. Person Plural | sussultemus | sussultemur |
2. Person Plural | sussultetis | sussultemini |
3. Person Plural | sussultent | sussultentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultarem | sussultarer |
2. Person Singular | sussultares | sussultarere, sussultareris |
3. Person Singular | sussultaret | sussultaretur |
1. Person Plural | sussultaremus | sussultaremur |
2. Person Plural | sussultaretis | sussultaremini |
3. Person Plural | sussultarent | sussultarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultaverim | — |
2. Person Singular | sussultaris, sussultaveris | — |
3. Person Singular | sussultaverit | — |
1. Person Plural | sussultaverimus | — |
2. Person Plural | sussultaveritis | — |
3. Person Plural | sussultaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | sussultavissem | — |
2. Person Singular | sussultavisses | — |
3. Person Singular | sussultavisset | — |
1. Person Plural | sussultavissemus | — |
2. Person Plural | sussultavissetis | — |
3. Person Plural | sussultavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | sussultare | sussultavisse |
Passiv | sussultari, sussultarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | sussulta | sussultare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | sussultate | sussultamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | sussultato | sussultator |
3. Person Singular | sussultato | sussultator |
2. Person Plural | sussultatote | — |
3. Person Plural | sussultanto | sussultantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | sussultata, sussultatum, sussultatus | sussultata, sussultatae, sussultati |
Genitiv | sussultatae, sussultati | sussultatarum, sussultatorum |
Dativ | sussultatae, sussultato | sussultatis |
Akkusativ | sussultatam, sussultatum | sussultata, sussultatas, sussultatos |
Ablativ | sussultata, sussultato | sussultatis |
Vokativ | sussultata, sussultate, sussultatum | sussultata, sussultatae, sussultati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | sussultans | sussultantes, sussultantia |
Genitiv | sussultantis | sussultantium, sussultantum |
Dativ | sussultanti | sussultantibus |
Akkusativ | sussultans, sussultantem | sussultantes, sussultantia |
Ablativ | sussultante, sussultanti | sussultantibus |
Vokativ | sussultans | sussultantes, sussultantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | sussultatura, sussultaturum, sussultaturus | sussultatura, sussultaturae, sussultaturi |
Genitiv | sussultaturae, sussultaturi | sussultaturarum, sussultaturorum |
Dativ | sussultaturae, sussultaturo | sussultaturis |
Akkusativ | sussultaturam, sussultaturum | sussultatura, sussultaturas, sussultaturos |
Ablativ | sussultatura, sussultaturo | sussultaturis |
Vokativ | sussultatura, sussultature, sussultaturum | sussultatura, sussultaturae, sussultaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | sussultanda, sussultandum, sussultandus | sussultanda, sussultandae, sussultandi |
Genitiv | sussultandae, sussultandi | sussultandarum, sussultandorum |
Dativ | sussultandae, sussultando | sussultandis |
Akkusativ | sussultandam, sussultandum | sussultanda, sussultandas, sussultandos |
Ablativ | sussultanda, sussultando | sussultandis |
Vokativ | sussultanda, sussultande, sussultandum | sussultanda, sussultandae, sussultandi |
152 (228) Formen für „sussultare“