Formentabelle zu „suspectare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspecto | suspector |
2. Person Singular | suspectas | suspectare, suspectaris |
3. Person Singular | suspectat | suspectatur |
1. Person Plural | suspectamus | suspectamur |
2. Person Plural | suspectatis | suspectamini |
3. Person Plural | suspectant | suspectantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectabam | suspectabar |
2. Person Singular | suspectabas | suspectabare, suspectabaris |
3. Person Singular | suspectabat | suspectabatur |
1. Person Plural | suspectabamus | suspectabamur |
2. Person Plural | suspectabatis | suspectabamini |
3. Person Plural | suspectabant | suspectabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectabo | suspectabor |
2. Person Singular | suspectabis | suspectabere, suspectaberis |
3. Person Singular | suspectabit | suspectabitur |
1. Person Plural | suspectabimus | suspectabimur |
2. Person Plural | suspectabitis | suspectabimini |
3. Person Plural | suspectabunt | suspectabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectavi | — |
2. Person Singular | suspectavisti | — |
3. Person Singular | suspectavit | — |
1. Person Plural | suspectavimus | — |
2. Person Plural | suspectavistis | — |
3. Person Plural | suspectare, suspectavere, suspectaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectaveram | — |
2. Person Singular | suspectaveras | — |
3. Person Singular | suspectaverat | — |
1. Person Plural | suspectaveramus | — |
2. Person Plural | suspectaveratis | — |
3. Person Plural | suspectaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectavero | — |
2. Person Singular | suspectaris, suspectaveris | — |
3. Person Singular | suspectaverit | — |
1. Person Plural | suspectaverimus | — |
2. Person Plural | suspectaveritis | — |
3. Person Plural | suspectaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectem | suspecter |
2. Person Singular | suspectes | suspectere, suspecteris |
3. Person Singular | suspectet | suspectetur |
1. Person Plural | suspectemus | suspectemur |
2. Person Plural | suspectetis | suspectemini |
3. Person Plural | suspectent | suspectentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectarem | suspectarer |
2. Person Singular | suspectares | suspectarere, suspectareris |
3. Person Singular | suspectaret | suspectaretur |
1. Person Plural | suspectaremus | suspectaremur |
2. Person Plural | suspectaretis | suspectaremini |
3. Person Plural | suspectarent | suspectarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectaverim | — |
2. Person Singular | suspectaris, suspectaveris | — |
3. Person Singular | suspectaverit | — |
1. Person Plural | suspectaverimus | — |
2. Person Plural | suspectaveritis | — |
3. Person Plural | suspectaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suspectavissem | — |
2. Person Singular | suspectavisses | — |
3. Person Singular | suspectavisset | — |
1. Person Plural | suspectavissemus | — |
2. Person Plural | suspectavissetis | — |
3. Person Plural | suspectavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | suspectare | suspectavisse |
Passiv | suspectari, suspectarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suspecta | suspectare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | suspectate | suspectamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suspectato | suspectator |
3. Person Singular | suspectato | suspectator |
2. Person Plural | suspectatote | — |
3. Person Plural | suspectanto | suspectantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suspectata, suspectatum, suspectatus | suspectati, suspectata, suspectatae |
Genitiv | suspectati, suspectatae | suspectatarum, suspectatorum |
Dativ | suspectatae, suspectato | suspectatis |
Akkusativ | suspectatam, suspectatum | suspectata, suspectatas, suspectatos |
Ablativ | suspectata, suspectato | suspectatis |
Vokativ | suspectata, suspectate, suspectatum | suspectati, suspectata, suspectatae |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suspectatura, suspectaturum, suspectaturus | suspectatura, suspectaturae, suspectaturi |
Genitiv | suspectaturae, suspectaturi | suspectaturarum, suspectaturorum |
Dativ | suspectaturae, suspectaturo | suspectaturis |
Akkusativ | suspectaturam, suspectaturum | suspectatura, suspectaturas, suspectaturos |
Ablativ | suspectatura, suspectaturo | suspectaturis |
Vokativ | suspectatura, suspectature, suspectaturum | suspectatura, suspectaturae, suspectaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suspectanda, suspectandum, suspectandus | suspectanda, suspectandae, suspectandi |
Genitiv | suspectandae, suspectandi | suspectandarum, suspectandorum |
Dativ | suspectandae, suspectando | suspectandis |
Akkusativ | suspectandam, suspectandum | suspectanda, suspectandas, suspectandos |
Ablativ | suspectanda, suspectando | suspectandis |
Vokativ | suspectanda, suspectande, suspectandum | suspectanda, suspectandae, suspectandi |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | suspectione | — |
Vokativ | — | — |
153 (230) Formen für „suspectare“