Formentabelle zu „suscitare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscito | suscitor |
2. Person Singular | suscitas | suscitare, suscitaris |
3. Person Singular | suscitat | suscitatur |
1. Person Plural | suscitamus | suscitamur |
2. Person Plural | suscitatis | suscitamini |
3. Person Plural | suscitant | suscitantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitabam | suscitabar |
2. Person Singular | suscitabas | suscitabare, suscitabaris |
3. Person Singular | suscitabat | suscitabatur |
1. Person Plural | suscitabamus | suscitabamur |
2. Person Plural | suscitabatis | suscitabamini |
3. Person Plural | suscitabant | suscitabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitabo | suscitabor |
2. Person Singular | suscitabis | suscitabere, suscitaberis |
3. Person Singular | suscitabit | suscitabitur |
1. Person Plural | suscitabimus | suscitabimur |
2. Person Plural | suscitabitis | suscitabimini |
3. Person Plural | suscitabunt | suscitabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitavi | — |
2. Person Singular | suscitavisti | — |
3. Person Singular | suscitavit | — |
1. Person Plural | suscitavimus | — |
2. Person Plural | suscitavistis | — |
3. Person Plural | suscitare, suscitavere, suscitaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitaram, suscitaveram | — |
2. Person Singular | suscitaveras | — |
3. Person Singular | suscitaverat | — |
1. Person Plural | suscitaveramus | — |
2. Person Plural | suscitaveratis | — |
3. Person Plural | suscitaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitavero | — |
2. Person Singular | suscitaris, suscitaveris | — |
3. Person Singular | suscitaverit | — |
1. Person Plural | suscitaverimus | — |
2. Person Plural | suscitaveritis | — |
3. Person Plural | suscitaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitem | susciter |
2. Person Singular | suscites | suscitere, susciteris |
3. Person Singular | suscitet | suscitetur |
1. Person Plural | suscitemus | suscitemur |
2. Person Plural | suscitetis | suscitemini |
3. Person Plural | suscitent | suscitentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitarem | suscitarer |
2. Person Singular | suscitares | suscitarere, suscitareris |
3. Person Singular | suscitaret | suscitaretur |
1. Person Plural | suscitaremus | suscitaremur |
2. Person Plural | suscitaretis | suscitaremini |
3. Person Plural | suscitarent | suscitarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitaverim | — |
2. Person Singular | suscitaris, suscitaveris | — |
3. Person Singular | suscitaverit | — |
1. Person Plural | suscitaverimus | — |
2. Person Plural | suscitaveritis | — |
3. Person Plural | suscitaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suscitavissem | — |
2. Person Singular | suscitavisses | — |
3. Person Singular | suscitavisset | — |
1. Person Plural | suscitavissemus | — |
2. Person Plural | suscitavissetis | — |
3. Person Plural | suscitavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | suscitare | suscitavisse |
Passiv | suscitari, suscitarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suscita | suscitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | suscitate | suscitamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suscitato | suscitator |
3. Person Singular | suscitato | suscitator |
2. Person Plural | suscitatote | — |
3. Person Plural | suscitanto | suscitantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suscitata, suscitatum, suscitatus | suscitata, suscitatae, suscitati |
Genitiv | suscitatae, suscitati | suscitatarum, suscitatorum |
Dativ | suscitatae, suscitato | suscitatis |
Akkusativ | suscitatam, suscitatum | suscitata, suscitatas, suscitatos |
Ablativ | suscitata, suscitato | suscitatis |
Vokativ | suscitata, suscitate, suscitatum | suscitata, suscitatae, suscitati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suscitans | suscitantes, suscitantia |
Genitiv | suscitantis | suscitantium, suscitantum |
Dativ | suscitanti | suscitantibus |
Akkusativ | suscitantem, suscitans | suscitantes, suscitantia |
Ablativ | suscitante, suscitanti | suscitantibus |
Vokativ | suscitans | suscitantes, suscitantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suscitatura, suscitaturum, suscitaturus | suscitatura, suscitaturae, suscitaturi |
Genitiv | suscitaturae, suscitaturi | suscitaturarum, suscitaturorum |
Dativ | suscitaturae, suscitaturo | suscitaturis |
Akkusativ | suscitaturam, suscitaturum | suscitatura, suscitaturas, suscitaturos |
Ablativ | suscitatura, suscitaturo | suscitaturis |
Vokativ | suscitatura, suscitature, suscitaturum | suscitatura, suscitaturae, suscitaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suscitanda, suscitandum, suscitandus | suscitanda, suscitandae, suscitandi |
Genitiv | suscitandae, suscitandi | suscitandarum, suscitandorum |
Dativ | suscitandae, suscitando | suscitandis |
Akkusativ | suscitandam, suscitandum | suscitanda, suscitandas, suscitandos |
Ablativ | suscitanda, suscitando | suscitandis |
Vokativ | suscitanda, suscitande, suscitandum | suscitanda, suscitandae, suscitandi |
152 (229) Formen für „suscitare“