Formentabelle zu „suppurare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuro | suppuror |
2. Person Singular | suppuras | suppurare, suppuraris |
3. Person Singular | suppurat | suppuratur |
1. Person Plural | suppuramus | suppuramur |
2. Person Plural | suppuratis | suppuramini |
3. Person Plural | suppurant | suppurantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppurabam | suppurabar |
2. Person Singular | suppurabas | suppurabare, suppurabaris |
3. Person Singular | suppurabat | suppurabatur |
1. Person Plural | suppurabamus | suppurabamur |
2. Person Plural | suppurabatis | suppurabamini |
3. Person Plural | suppurabant | suppurabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppurabo | suppurabor |
2. Person Singular | suppurabis | suppurabere, suppuraberis |
3. Person Singular | suppurabit | suppurabitur |
1. Person Plural | suppurabimus | suppurabimur |
2. Person Plural | suppurabitis | suppurabimini |
3. Person Plural | suppurabunt | suppurabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuravi | — |
2. Person Singular | suppuravisti | — |
3. Person Singular | suppuravit | — |
1. Person Plural | suppuravimus | — |
2. Person Plural | suppuravistis | — |
3. Person Plural | suppurare, suppuravere, suppuraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuraveram | — |
2. Person Singular | suppuraveras | — |
3. Person Singular | suppuraverat | — |
1. Person Plural | suppuraveramus | — |
2. Person Plural | suppuraveratis | — |
3. Person Plural | suppuraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuravero | — |
2. Person Singular | suppuraris, suppuraveris | — |
3. Person Singular | suppuraverit | — |
1. Person Plural | suppuraverimus | — |
2. Person Plural | suppuraveritis | — |
3. Person Plural | suppuraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppurem | suppurer |
2. Person Singular | suppures | suppurere, suppureris |
3. Person Singular | suppuret | suppuretur |
1. Person Plural | suppuremus | suppuremur |
2. Person Plural | suppuretis | suppuremini |
3. Person Plural | suppurent | suppurentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppurarem | suppurarer |
2. Person Singular | suppurares | suppurarere, suppurareris |
3. Person Singular | suppuraret | suppuraretur |
1. Person Plural | suppuraremus | suppuraremur |
2. Person Plural | suppuraretis | suppuraremini |
3. Person Plural | suppurarent | suppurarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuraverim | — |
2. Person Singular | suppuraris, suppuraveris | — |
3. Person Singular | suppuraverit | — |
1. Person Plural | suppuraverimus | — |
2. Person Plural | suppuraveritis | — |
3. Person Plural | suppuraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | suppuravissem | — |
2. Person Singular | suppuravisses | — |
3. Person Singular | suppuravisset | — |
1. Person Plural | suppuravissemus | — |
2. Person Plural | suppuravissetis | — |
3. Person Plural | suppuravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | suppurare | suppuravisse |
Passiv | suppurari, suppurarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suppura | suppurare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | suppurate | suppuramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | suppurato | suppurator |
3. Person Singular | suppurato | suppurator |
2. Person Plural | suppuratote | — |
3. Person Plural | suppuranto | suppurantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suppurata, suppuratum, suppuratus | suppurata, suppuratae, suppurati |
Genitiv | suppuratae, suppurati | suppuratarum, suppuratorum |
Dativ | suppuratae, suppurato | suppuratis |
Akkusativ | suppuratam, suppuratum | suppurata, suppuratas, suppuratos |
Ablativ | suppurata, suppurato | suppuratis |
Vokativ | suppurata, suppurate, suppuratum | suppurata, suppuratae, suppurati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suppurans | suppurantes, suppurantia |
Genitiv | suppurantis | suppurantium, suppurantum |
Dativ | suppuranti | suppurantibus |
Akkusativ | suppurans, suppurantem | suppurantes, suppurantia |
Ablativ | suppurante, suppuranti | suppurantibus |
Vokativ | suppurans | suppurantes, suppurantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suppuratura, suppuraturum, suppuraturus | suppuratura, suppuraturae, suppuraturi |
Genitiv | suppuraturae, suppuraturi | suppuraturarum, suppuraturorum |
Dativ | suppuraturae, suppuraturo | suppuraturis |
Akkusativ | suppuraturam, suppuraturum | suppuratura, suppuraturas, suppuraturos |
Ablativ | suppuratura, suppuraturo | suppuraturis |
Vokativ | suppuratura, suppurature, suppuraturum | suppuratura, suppuraturae, suppuraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | suppuranda, suppurandum, suppurandus | suppuranda, suppurandae, suppurandi |
Genitiv | suppurandae, suppurandi | suppurandarum, suppurandorum |
Dativ | suppurandae, suppurando | suppurandis |
Akkusativ | suppurandam, suppurandum | suppuranda, suppurandas, suppurandos |
Ablativ | suppuranda, suppurando | suppurandis |
Vokativ | suppuranda, suppurande, suppurandum | suppuranda, suppurandae, suppurandi |
152 (228) Formen für „suppurare“