Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „supplicare“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicosupplicor
2. Person Singularsupplicassupplicare, supplicaris
3. Person Singularsupplicatsupplicatur
1. Person Pluralsupplicamussupplicamur
2. Person Pluralsupplicatissupplicamini
3. Person Pluralsupplicantsupplicantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicabamsupplicabar
2. Person Singularsupplicabassupplicabare, supplicabaris
3. Person Singularsupplicabatsupplicabatur
1. Person Pluralsupplicabamussupplicabamur
2. Person Pluralsupplicabatissupplicabamini
3. Person Pluralsupplicabantsupplicabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicabosupplicabor
2. Person Singularsupplicabissupplicabere, supplicaberis
3. Person Singularsupplicabitsupplicabitur
1. Person Pluralsupplicabimussupplicabimur
2. Person Pluralsupplicabitissupplicabimini
3. Person Pluralsupplicabuntsupplicabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicavi
2. Person Singularsupplicavisti
3. Person Singularsupplicauit
1. Person Pluralsupplicavimus
2. Person Pluralsupplicavistis
3. Person Pluralsupplicauerunt, supplicauere, supplicare
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicaveram
2. Person Singularsupplicaveras
3. Person Singularsupplicaverat
1. Person Pluralsupplicaveramus
2. Person Pluralsupplicaveratis
3. Person Pluralsupplicaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicavero
2. Person Singularsupplicaris, supplicaveris
3. Person Singularsupplicaverit
1. Person Pluralsupplicaverimus
2. Person Pluralsupplicaveritis
3. Person Pluralsupplicaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicemsupplicer
2. Person Singularsupplicessupplicere, suppliceris
3. Person Singularsupplicetsupplicetur
1. Person Pluralsupplicemussupplicemur
2. Person Pluralsupplicetissupplicemini
3. Person Pluralsupplicentsupplicentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicaremsupplicarer
2. Person Singularsupplicaressupplicarere, supplicareris
3. Person Singularsupplicaretsupplicaretur
1. Person Pluralsupplicaremussupplicaremur
2. Person Pluralsupplicaretissupplicaremini
3. Person Pluralsupplicarent, adferrisupplicarentsupplicarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicaverim
2. Person Singularsupplicaris, supplicaveris
3. Person Singularsupplicaverit
1. Person Pluralsupplicaverimus
2. Person Pluralsupplicaveritis
3. Person Pluralsupplicaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularsupplicavissem
2. Person Singularsupplicavisses
3. Person Singularsupplicasset, supplicavisset
1. Person Pluralsupplicavissemus
2. Person Pluralsupplicavissetis
3. Person Pluralsupplicavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivsupplicaresupplicasse, supplicavisse
Passivsubplicari, supplicari, supplicarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularsupplicamentis, supplicasupplicare
3. Person Singular
2. Person Pluralsupplicatesupplicamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularsupplicatosupplicator
3. Person Singularsupplicatosupplicator
2. Person Pluralsupplicatote
3. Person Pluralsupplicantosupplicantor
PPP
 SingularPlural
Nominativsupplicatum, supplicata, supplicatussupplicata, supplicatae, supplicati
Genitivsupplicatae, supplicatisupplicatarum, supplicatorum
Dativsupplicatae, supplicatosupplicatis
Akkusativsupplicatum, supplicatamsupplicata, supplicatas, supplicatos
Ablativsupplicata, supplicatosupplicatis
Vokativsupplicatum, supplicata, supplicatesupplicata, supplicatae, supplicati
PPA
 SingularPlural
Nominativsupplicanssupplicantes, supplicantia
Genitivsupplicantissupplicantium, supplicantum
Dativsupplicantisupplicantibus
Akkusativsupplicantem, supplicanssupplicantes, supplicantia
Ablativsupplicante, supplicantisupplicantibus
Vokativsupplicanssupplicantes, supplicantia
PFA
 SingularPlural
Nominativsupplicatura, supplicaturum, supplicaturussupplicatura, supplicaturae, supplicaturi
Genitivsupplicaturae, supplicaturisupplicaturarum, supplicaturorum
Dativsupplicaturae, supplicaturosupplicaturis
Akkusativsupplicaturam, supplicaturumsupplicatura, supplicaturas, supplicaturos
Ablativsupplicatura, supplicaturosupplicaturis
Vokativsupplicatura, supplicature, supplicaturumsupplicatura, supplicaturae, supplicaturi
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativsupplicandum, supplicanda, supplicandussupplicandi, supplicanda, supplicandae
Genitivsupplicandi, supplicandaesupplicandarum, supplicandorum
Dativsupplicando, supplicandaesupplicandis
Akkusativsupplicandum, supplicandamsupplicanda, supplicandas, supplicandos
Ablativsupplicando, supplicandasupplicandis
Vokativsupplicandum, supplicanda, supplicandesupplicandi, supplicanda, supplicandae

Substantiv

 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativsupplicamentis
Akkusativ
Ablativsupplicamentis
Vokativ

154 (241) Formen für „supplicare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum